'Ενα τυρόψωμο-πίτα


Για μια ακόμη φορά χάθηκε ανάρτηση!!!!!!!! Δεν μπορώ να καταλάβω τί κάνω ή τί γίνεται!!
Ξαναγράφω, λοιπόν την ίδια ανάρτηση με χθες...
Ακόμα ένα καλοκαιρινό Σαββατοκύριακο είναι εδώ! Ένα διήμερο, μια ευκαιρία για λίγη χαλάρωση με κοντινές εκδρομούλες και πικ νικ σε μια όμορφη παραλία ή στο βουνό για να χαρούμε τη δροσιά της θαλασσινής αύρας ή των δέντρων. Κάθε εκδρομούλα όμως συνοδεύεται από ένα καλάθι γεμάτο… καλούδια και λιχουδιές… γευστικά εφόδια που θα μας χορτάσουν όταν θα βγούμε από τη θάλασσα ή όταν κουρασμένοι θα θελήσουμε να ξαποστάσουμε. 
Η σημερινή, λοιπόν, συνταγή είναι για μια τέτοια “εκδρομική” λιχουδιά! Είπα “εκδρομική” λιχουδιά και θυμήθηκα… ταξίδεψε ασυναίσθητα ο νους προς τα πίσω, στις δικές μου σχολικές εκδρομές αλλά και στις οικογενειακές εκδρομές με τα τάπερ μέσα στα ψυγεία από φελιζόλ που… μέχρι και παγωτό είχαν, τα μπολ με τα κεφτεδάκια, τα σάντουιτς, τις ντομάτες και τα κεράσια που αποτελούσαν τον στάνταρ εξοπλισμό κάθε εκδρομής!!!! Λίγο ως πολύ, ο εξοπλισμός αυτός παρέμεινε ίδιος ή με μικρές διαφοροποιήσεις και νομίζω ότι είναι πέρα από σύνορα, εθνότητες, κουλτούρα …είναι, απλά, ο απαραίτητος συνοδός των εκδρομών.
Έτσι σήμερα, μπαίνουμε στην κουζίνα και φτιάχνουμε αυτό το νοστιμότατο τυρόψωμο-πίτα! Πανεύκολο… ακόμη και για τον πιο αρχάριο στην κουζίνα και εύκολο να μεταφερθεί… βάζουμε σε μπολ ή τυλίγουμε σε διαφανή μεμβράνη και… ιδού το ψωμοτύρι!!! Η γεύση του “καθαρή”, “σαφής”… το τρως μόνο του ή με ό,τι άλλο θελήσεις …με καρπούζι είναι τρέλλα αλλά και με μια ντομάτα ακόμη πιο τρέλλα. Το κολοκυθάκι που “έκρυψα” μέσα του… έγινε προς χάριν της μικρής μας Βασιλικής που έχει μιαν αντιπαράθεση μαζί του κι έτσι, μπορώ να σας το ομολογήσω μιας και δεν διαβάζει ακόμα η ίδια, έγινε σκόπιμα. Δεν επηρέασε καθόλου τη γεύση του (δεν φαίνεται καθόλου) αλλά του χάρισε μια λίγο πιο υγρή υφή… οπότε μπορείτε να το προσθέσετε ή όχι χωρίς να αλλάξετε τίποτε άλλο. Για τον ίδιο λόγο δεν πρόσθεσα κάποια  μυρωδικά, όπως δυόσμο που θεωρώ ότι του πηγαίνουν πολύ αλλά το άφησα σκέτο τυρόψωμο… με τα μυρωδικά το τυρόψωμο αυτό “μπαίνει στον δρόμο” της πίτας!
Ένα τυρόψωμο πολυμορφικό, λοιπόν, που ανάλογα με την διάθεσή σας και την επιθυμία σας μπορεί να μείνει τυρόψωμο ή να γίνει μια νόστιμη και γρήγορη πιτούλα! Η συνταγή είναι παραλλαγή από ΕΔΩ.
ΥΛΙΚΑ 
2 φλ. γάλα (χλιαρό)
2 φλ. αλεύρι (320 γρ. αλεύρι), κοσκινισμένο
1 φλ.τσ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του (130 γρ.), κοσκινισμένο
2 μεγάλα αυγά
30 γρ. νωπή μαγιά
1 φακελάκι ξηρή μαγιά
250 γρ. φέτα, θρυμματισμένη
100 γρ. ανθότυρο, θρυμματισμένο
1 μέτριο κολοκύθι τριμμένο στον ψιλό τρίφτη
4-6 κ.σ. ελαιόλαδο
Φρεσκοτριμμένο πιπέρι
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου.
Βάζουμε τη νωπή μαγιά με λίγο από το χλιαρό σε ένα μπολ και τη διαλύουμε.
Ύστερα, την αφήνουμε για 30-40 λεπτά, σε ζεστό μέρος να φουσκώσει.
Ύστερα, αναμιγνύουμε τα δύο είδη αλεύρου και τη ξερή μαγιά σε ένα μπολ.
Χτυπάμε σε ένα μπολ, τα αυγά με το αλάτι.
Σε άλλο μπολ, βάζουμε τα θρυμματισμένα τυριά και λίγο πιπέρι.
Ρίχνουμε τη μαγιά, τα αυγά και το μισό γάλα στο μπολ με το αλεύρι και ανακατεύουμε μέχρι να αρχίσει να γίνεται ένας χυλός.
Προσθέτουμε σταδιακά και το υπόλοιπο γάλα, ελέγχοντας έτσι ο χυλός μας να μην είναι εντελώς αραιός.
Τέλος, προσθέτουμε το ψιλοτριμμένο κολοκύθι και τα θρυμματισμένα τυριά και ανακατεύουμε.
Ρίχνουμε το ελαιόλαδο σε ένα ταψί με διάμετρο 26-28 εκατοστά και βάζουμε μέσα το μίγμα της πίτας.
Αφήνουμε τη πίτα να φουσκώσει (χρειάζεται περίπου 30-40 λεπτά) και μετά τη βάζουμε στο φούρνο.
Αφήνουμε να ψηθεί για 40-50 λεπτά, περίπου ή έως ότου ροδοκοκκινήσει η επιφάνεια της πίτας και αφού ελέγξουμε ότι έχει ψηθεί και από κάτω την αποσύρουμε από το φούρνο.
Αφήνουμε για 10 λεπτά να κρυώσει και απολαμβάνουμε.
Καλή εβδομάδα!
Tante Kiki
30 Comments

Ψάρια ψητά με πέστο φρέσκων μυρωδικών


Μεσόγειος, η θάλασσα με τα νοστιμότερα ψάρια! Τα ψάρια που (αν κι εγώ κάποιες φορές δεν τα προτιμώ), οφείλω να ομολογήσω, μοσχοβολούν θάλασσα όπως τους πρέπει! Δεν είναι άνοστα, είναι φρεσκότατα, ειδικά τώρα το καλοκαίρι στα παραθαλάσσια χωριά μας και είναι μια πολύ υγιεινή τροφή.
Tante Kiki
21 Comments

Σοκολατένιο topping με κορν φλέηκς ή μήπως σοκολατένια λιχουδιά;


Παγωτά, πανακότες, κρέμες, γιαούρτια έχουν την τιμητική τους όλο τον χρόνο και ακόμη περισσότερο τώρα το καλοκαίρι γιατί μας χαρίζουν τη γλύκα τους. Τα καταστήματα με τα παγωτά και τα παγωμένα γιαούρτια (Frozen yogurt) ανοίγουν το ένα μετά το άλλο παρά την οικονομική κρίση!!! Έτσι είναι ο Έλληνας... το φαγητό είναι μια από τις απολαύσεις που θα κόψει όταν θα τα έχει κόψει όλα τα υπόλοιπα!!! Αλλά, όταν έχει ζέστη πώς μπορείς να μην αναζητάς ένα δροσερό παγωτάκι ή ακόμα πιο καλά ένα δροσερότατο παγωτογιαουρτάκι γιατί το ...γιαουρτάκι (όχι, όχι το παγωμένο ...το απλό) είναι λίγο περιφρονημένο!!!
Κι όταν αναζητάς το παγωτάκι και το γιαουρτάκι, αναρωτιέμαι, μπορείς να το απολαύσεις σκέτο;;;; Ειδικά αν έχει γεύση βανίλια αλλά και φράουλα και καραμέλα... το συνοδευτικό του το θέλει!!! Φωνάζει κι απαιτεί ένα σιροπάκι αλλά και κάτι άλλο!!! Ξηροκάρπια, κόρν φλέηκς, σοκολάτα αλλά και μπισκοτάκια, θρυμματισμένα ή ολόκληρα είναι η καλύτερη επιλογή για ένα τέτοιο υγιεινό και γευστικότατο τοpping.
Ένα τέτοιο topping θα φτιάξουμε σήμερα που όμως είναι λίγο πονηρό ή μάλλον θέλει να μας είναι ακόμα πιο χρήσιμο κι όχι μόνον όταν απολαμβάνουμε το παγωτό ή το γιαουρτάκι μας!!! Το συγκεκριμένο μπορεί να μεταμορφωθεί σε μια γλυκομπουκιά που θα μας γλυκάνει αλλά χωρίς να μας φορτώσει με θερμίδες αλλά και σε μια σοκολατένια μπάρα αν το κόψουμε ανάλογα!!! Νόστιμο, υγιεινό, μικρούλι μπορεί να αλλάξει πρόσωπο ανάλογα με το τί θα προσθέσουμε και τί όχι στα συστατικά του. 
Προσωπικά δεν έβαλα σταφίδες γιατί ανακάλυψα αργά (κάλλιο αργά παρά ποτέ) ότι είχαν τελειώσει αλλά δεν έβαλα και χοντροσπασμένα φουντούκια γιατί πάντα φοβάμαι για τη μικρή μας που τρελλαίνεται για τα κορν φλέηκς και τη σοκολάτα (ναιιιιιι, ξέρω τί σκέφτεστε... είμαι υπερβολική αλλά ...πάντα υπάρχει το αλλά). Ακόμη όμως και σκέτα κορν φλέηκς με μέλι και τις σοκολάτες, οι γλυκομπουκιές αυτές έγιναν καταπληκτικές... ούτε φούρνος ...ούτε τίποτε.
Λίγο λιώσιμο η σοκολάτα, μετά στο ψυγείο και τέλος σπάσιμο ή κόψιμο σε μικρά ή μεγαλύτερα κομμάτια αλλά και σε φέτες!!!
ΥΛΙΚΑ
200 γρ. κουβερτούρα πραλίνας, σε κομμάτια
50 γρ. σταγόνες πικρής κουβερτούρας
160-170 γρ. κόρν φλέηκς της αρεσκείας μας
3 κ.σ. μέλι
2-3 κ.σ. νερό
4 κ.σ. σταφίδες ξανθές (προαιρετικά)
4 κ.σ. φουντούκια χοντροσπασμένα(προαιρετικά)
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Σε μια μικρή κατσαρόλα βάζουμε το νερό, το μέλι, τις σταγόνες κουβερτούρας και την κουβερτούρα πραλίνας και αφήνουμε σε πολύ σιγανή φωτιά (ή βάζουμε σε μπεν μαρί για μεγαλύτερη ασφάλεια) να λιώσουν.
Ύστερα, προσθέτουμε και τα κόρν φλέηκς, τις σταφίδες και τα φουντούκια και ανακατεύουμε καλά!
Καλύπτουμε με αντικολλητικό χαρτί ένα ταψάκι, απλώνουμε το μίγμα και το στρώνουμε με την πίσω πλευρά ενός κουταλιού.
Βάζουμε στο ψυγείο για 2-3 ώρες ή μέχρι να παγώσει καλά.
Το βγάζουμε όταν έχει παγώσει, το θρυμματίζουμε στο μέγεθος που θέλουμε και το βάζουμε σε βάζο.
Είναι το καλύτερο topping για παγωτό, κρέμα, γιαούρτι!!!
Καλή σας μέρα και καλή συνέχεια από τη συννεφιασμένη Θεσσαλονίκη! -:))
Tante Kiki
29 Comments

Πέννες με μπουκιές κοτόπουλου


Καλή σας μέρα!!! Για αρχή, σήμερα, θα ήθελα να ζητήσω συγγνώμην για την αργοπορία της απάντησης στα σχόλια! Υπήρξαν κάποιες μέρες ή μάλλον εβδομάδες που ο χρόνος ήταν αδυσώπητος μαζί μου... πολλές υποχρεώσεις και προβλήματα που με αποπροσανατόλιζαν και με έβγαζαν εκτός προγραμματισμού και ομαλής καθημερινότητας.
Τέλος πάντων, νομίζω ότι αυτά σιγά σιγά βαίνουν προς το τέλος τους κι εγώ ελπίζω να είμαι εντάξει απέναντί σας! -:))
Οι περισσότεροι, γονείς (κυρίως μαμάδες), θείες, γιαγιάδες γκρινιάζουμε πολλές φορές για τα μικρά μας "βλασταράκια" και τις συνήθειες ή καλύτερα τις ιδιοτροπίες τους στο φαγητό. 
Προσωπικά, θυμάμαι ακόμα πόσο ταλαιπωρούσα μαμά και γιαγιά για να με πείσουν να φάω κάτι άλλο εκτός από...οδοντογλυφίδες!!!!!!!!! Ναι, αυτό με έχει σημαδέψει ανεξίτηλα γιατί όταν με συναντούν παλιοί συνάδελφοι της μαμάς μου και του μπαμπά μου που έχουν χρόνια να με δουν με ρωτούν (τυπικά φυσικά και με χαριτωμενιά μιας και είναι, πλέον, ορατό ότι σταμάτησα αυτού του είδους τη διατροφή) αν συνεχίζω να τρώω ...οδοντογλυφίδες και ενίοτε καμιά πατάτα τηγανιτή!!! 
Έχοντας την εμπειρία από τον εαυτούλη μου αλλά και από τις λατρεμένες μου ανιψούλες καταλαβαίνω τί αγώνας γίνεται πολλές φορές και πόσο άγχος μας γεμίζει το καθημερινό φαγητών των μικρών ζουζουνιών.
Για να σας δώσω να καταλάβετε... η μικρή μας Βασιλικούλα αλλάζει τουλάχιστον 4-5 φορές άποψη και επιθυμία σχετικά με το τί θα φάει το μεσημέρι, ανάμεσα στις 10.30 και στις 1.00 που, τελικά τρώει ή συχνότερα δεν τρώει παρά μόνον δοκιμάζει!!!! Η μεγάλη μας, η Ιωάννα, που πέρασε την πολύ δύσκολη περίοδο της επιλεκτικότητας της τροφής λέει τί θέλει να φάει (μιας και τη ρωτάμε για να αναλαμβάνει και τις ευθύνες της) αλλά πάντα οι επιλογές της είναι ανάμεσα σε φασόλια μαυρομάτικα, μαρουλοσαλάτα, ντοματοσαλάτα, μακαρόνια με άσπρη ή κόκκινη σάλτσα και σαρδέλες! Το κρέας ...ούτε να το δει!!! Έτσι, αναγκαστικά... μειώσαμε λίγο τις δημοκρατικές διαδικασίες του τριωρόφου (κατά τη συνήθεια της εποχής... εδώ το κάνουν χώρες και κυβερνήσεις εμείς θα μέναμε πίσω;;;;) και τις επιβάλαμε μια φορά την εβδομάδα να τρώει κοτόπουλο (σε όποια μορφή το επιλέγει) και μια φορά την εβδομάδα κιμά (γιατί, εδώ και καιρό, έχει ξεκινήσει τον "ανένδοτο αγώνα" εναντίον του κρέατος)!!! -:))
Προχθές, λοιπόν, ήταν η μέρα να φάει κοτόπουλο γιατί τα άλλα τα είχε εξαντλήσει, σύμφωνα με το ισχύον πρόγραμμα (κάτι σαν μνημόνιο διατροφής έχουμε!!! χαχαχαχα) και, επειδή κατά βάθος δεν το ήθελε, μου ζήτησε να της φτιάξω μπουκιές κοτόπουλου με μακαρόνια!!! Η πονηρούλα... όταν ζητάει συνοδευτικό, συνήθως τρώει το συνοδευτικό και όχι το κρέας. Όμως την ..."πάτησε"!!! Το συγκεκριμένο κοτόπουλο έγινε ένα πιάτο τόσο νόστιμο που έφαγα κι εγώ αλλά κι εκείνη το ...απόλαυσε!!! 
'Ετσι, βλέποντας τί επιτυχία είχε σε "μας" το φαγητό αυτό σας προτείνω να το δοκιμάσετε κι εσείς στα μικρά σας και είμαι σίγουρη ότι θα ξετρελλαθούν! Αλλά κι εσείς το ίδιο, γιατί είναι γρήγορο, τρυφερό, εύκολο και κομμένο σε μικρές μπουκίτσες κάτι που σε πολλά παιδιά αρέσει πολύ!!!
Πάμε να δούμε τη συνταγή του;;;
ΥΛΙΚΑ για 2-3 μερίδες
2 μπουτάκια κοτόπουλου κομμένα σε κυβάκια (μπουκίτσες)
2 κ.σ. κέτσαπ
1 κ.γλ. μουστάρδα
3-4 κ.σ. ελαιόλαδο 
1 πρέζα γλυκιά πάπρικα
1 πρέζα ρίγανη
1 πρέζα θρούμπι (ή θυμάρι)
1 πρέζα κόλιανδρο (σκόνη)
Χυμό από 1 μικρό λεμόνι
1/2 πακέτο μακαρόνια (όποια θέλετε... εμείς αγαπάμε τις πέννες)
Κεφαλοτύρι, παρμεζάνα ή πεκορίνο Αμφιλοχίας για το γαρνίρισμα.
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Βράζουμε τα μακαρόνια σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας.
Μόλις βράσουν, κρατάμε 1 ποτήρι από το ζωμό τους και μετά αδειάζουμε το υπόλοιπο νερό.
Προσθέτουμε στα μακαρόνια 1 κ.σ. βούτυρο και ανακατεύουμε.
Βάζουμε σε βαθύ, αντικολλητικό τηγάνι το ελαιόλαδο και τις μπουκιές του κοτόπουλου και τις αφήνουμε να σοταριστούν απ' όλες τις πλευρές.
Ύστερα, προσθέτουμε την κέτσαπ, τη μουστάρδα, το ζωμό από τα μακαρόνια, αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι, τη ρίγανη, την πάπρικα, τον κόλιανδρο, το θρούμπι (ή θυμάρι) και αφήνουμε σε μέτρια προς σιγανή φωτιά να βράσει το κοτόπουλο.
Μόλις το νερό τελειώσει (και δούμε ότι το κοτοπουλάκι είναι έτοιμο) ρίχνουμε στο τηγάνι και το χυμό λεμονιού για να πάρει μια μοναδική νοστιμιά το φαγάκι μας.
Αφήνουμε να πάρει μια βράση και αποσύρουμε από τη φωτιά.
Βάζουμε σε ένα βαθύ πιάτο ή ένα μπολ μακαρόνια και από πάνω μπουκιές κοτόπουλου και λίγο από το ζουμάκι που υπάρχει στο τηγάνι.
Ανακατεύουμε τα μακαρόνια με το κοτόπουλο, πασπαλίζουμε με τριμμένο κεφαλοτύρι (ή όποιο άλλο τυρί διαλέξαμε) και το φαγάκι μας είναι έτοιμο.
Εάν το ζουζούνι μας τρώει σαλάτα... συνοδεύουμε το πιάτο με λίγες φέτες ντομάτας και λίγο μαρούλι.
Tante Kiki
20 Comments

Μελιτζάνες φούρνου με τυριά


Οφείλω να το ομολογήσω... λατρεύω το καλοκαίρι!!! Και δεν έχω παράπονο, συνήθως κι εκείνο μου ανταποδίδει την αγάπη μου!!! Τα καλοκαίρια από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήταν όμορφα, με εξαίρεση ένα!!! Ένα όμως είναι πολύ λίγο για να αλλάξεις άποψη...
Tante Kiki
28 Comments

Κέικ κανέλας



Έρωτας με την πρώτη ματιά... υπάρχει;;; Κι όμως υπάρχει... όπως αναφέρουν σε πρόσφατη μελέτη τους επιστήμονες-ερευνητές  του Trinity College στο Δουβλίνο ο έσω προμετωπιαίος φλοιός, μια περιοχή που βρίσκεται στο μπροστινό τμήμα του εγκεφάλου,  είναι ο υπεύθυνος για το ξαφνικό καρδιοχτύπι και τον κεραυνοβόλο έρωτα (κι αν θέλετε να διαβάσετε όλο το σχετικό άρθρο μπορείτε να κάνετε κλικ ΕΔΩ).
Είμαι από τα άτομα που πιστεύουν στον έρωτα με την πρώτη ματιά αλλά ανακάλυψα ότι υπάρχει και έρωτας με την πρώτη μπουκιά... και μάλιστα... εκεί που δεν το περιμένεις!!!! 
Βράδυ Σαββάτου στο σπίτι της παραλίας... κι ένα ..."ντριννν" κάνει το τηλέφωνο να ζωντανέψει! Στην άλλη άκρη μια φωνή που αναγγέλλει μιαν άφιξη για καφέ! 'Ομορφη αναγγελία, γεμάτη χαρά... όταν λίγα δευτερόλεπτα μετά,  κάπου εκεί... σε μια γωνίτσα της χαράς... αχνοφαίνεται κάτι γκρίζο... "και ο καφές";;;; Η εικόνα μερικών φλιτζανιών καφέ και μερικών ποτηριών νερό επάνω σ' ένα τραπέζι σχηματίζει ένα μικρό, μελαγχολικό συννεφάκι! Η έφοδος στην κουζίνα, αναγκαία και αστραπιαία!!! Μμμμμμμμμμ!!! "Θα φτιάξω... τί άλλο μπισκότα, ένα κέικ και μια πίτα, από 'κείνες τις γρήγορες ...χωρίς φύλλο!!!" και η χαρά ξαναβγαίνει στο προσκήνιο πανηγυρίζοντας!!!
Κι ας ξεκινήσω από τα μπισκότα... βούτυρο, ζάχαρη, βανίλια, αλεύρι... εντάξει... ψήθηκαν!!! Και τώρα το κέικ... βούτυρο, αυγά, ζάχαρη, αλεύρι, αριάνι... βανίλια και ξύσμα πορτοκαλιού!! Βανίλια και ξύσμα πορτοκαλιού;;;; Πού είναι;;;; Μα πού είναι;;;; Στο μάρκετ... άφθονα!!! Στο ντουλάπι της κουζίνας... ούτε για δείγμα!!!! 
Εκείνη όμως τη στιγμή, ένα φακελάκι ζάχαρη με βανίλια και κανέλα ξεπροβάλλει δειλά και κάνοντας αισθητή τη παρουσία του... προσπαθεί διακριτικά να δείξει τον δρόμο προς το κέικ!!! Κι εσύ το εκτιμάς!!! Το εκτιμάς που βρίσκεται εκείνη την ώρα στο ντουλάπι σου, το εκτιμάς που σου υποδεικνύει, αν και γενικά μισείς τις υποδείξεις, τί άρωμα έχει διαλέξει η τύχη για το κέικ και το ... βάζεις δίπλα στους συνεταίρους του που θα προσπαθήσουν να μετατραπούν σε μια λιχουδιά για τον καφέ αφού χορέψουν όλοι μαζί στον χορό του απλού μίξερ χειρός!!
Η κουζίνα μοσχοβολάει ...για να σου αποδείξει ότι η τύχη είναι με το μέρος σου κι εσύ ανησυχείς, στη σκέψη ότι είναι μια χειμωνιάτικη γεύση... πού να ξέρεις!!!!


Κυριακή πρωί, ο ελληνικός καφές αχνίζει στα φλιτζάνια, η πίτα, τα μπισκότα και το κέικ στρογγυλοκάθονται τριγύρω με αξιοπρέπεια! Άδεια πιάτα περιμένουν να  ...υποδεχθούν λιχουδιές και πιρούνια περιμένουν να δείξουν τις μαγικές τους ικανότητες!!! Και ξαφνικά...
"Μμμμμ!! Τί υπέροχο κέικ, πολύ αφράτο... και...καθόλου στεγνό!!!! Νοστιμότατο, αγαπημένο!!! Μμμμμ και λίγο υγρό μέσα ...όπως το θέλει η μικρή μας! Θα μας δώσεις τη συνταγή;;;"...αυτό θα πει... έρωτας με την πρώτη μπουκιά!!! -:))))
Τελικά η τύχη κάποιες φορές είναι εντυπωσιακή!!!! 'Ισως θα έπρεπε να εμπιστευόμαστε τις συμπτώσεις!!! 
Αν, κι εσείς λατρεύετε την κανέλα και δεν την θεωρείτε χειμωνιάτικη... ελάτε μαζί μου και δοκιμάστε αυτό το κέικ... θα το λατρέψετε για την ευκολία του, την ελαφρά υγρή υφή του αλλά και τη νοστιμιά του!!!

ΥΛΙΚΑ
  • 175 γρ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου
  • 175 γρ. ζάχαρη 
  • 175 γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
  • 3 αυγά, ελαφρά χτυπημένα
  • 5-6 κ.σ. αριάνι ή ξινόγαλα
  • 1 φακελάκι ζάχαρη με βανίλια και κανέλα
Για το γλάσο
  • 175 γρ. ζάχαρη άχνη
  • 4-5 κ.σ. χυμό λεμονιού
  • 1 πρέζα κανέλα

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
  1. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου.
  2. Αλείφουμε με λίγο βούτυρο μια φόρμα του κέικ και την πασπαλίζουμε με αλεύρι.
  3. Σπάζουμε τα αυγά σε ένα μπολ και τα χτυπάμε για λίγο με το "σύρμα".
  4. Βάζουμε στο μπολ του μίξερ το βούτυρο και τη ζάχαρη και τα χτυπάμε μέχρι να έχουμε ένα αφράτο μίγμα.
  5. Ρίχνουμε σιγά σιγά τα αυγά συνεχίζοντας το χτύπημα μέχρι να ενσωματωθούν στο μίγμα.
  6. Ύστερα, ρίχνουμε εναλλάξ το αλεύρι και το αριάνι και χτυπάμε σε χαμηλή ταχύτητα μέχρι να έχουμε ένα ομοιογενές μίγμα.
  7. Βάζουμε στη φόρμα και ψήνουμε για 50 λεπτά, περίπου.
  8. Πριν κλείσουμε το φούρνο δοκιμάζουμε βυθίζοντας τη λάμα ενός μαχαιριού στο κέντρο του κέικ.
  9. Εάν το κέικ είναι έτοιμο, όταν θα βγάλουμε το μαχαίρι από το κέικ η λάμα θα πρέπει να είναι στεγνή. 
  10. Αφήνουμε να κρυώσει το κέικ και, αν θέλουμε να το γλασάρουμε, ετοιμάζουμε το γλάσο ανακατεύοντας την άχνη με το χυμό του λεμονιού και την κανέλα.
  11. Είναι, όμως, εξίσου νόστιμο σκέτο, αλειμμένο με ελάχιστο βούτυρο και πασπαλισμένο με κρυσταλλική ζάχαρη ή, απλά, με λίγη άχνη και κανέλα.

Καλή σας μέρα, να περάσετε υπέροχα σήμερα, ανήμερα του Αγίου Πνεύματος. Ας χαλαρώσουμε κι ας ετοιμαστούμε για τη νέα εβδομάδα που ξεκίνησε!! Καλή σας εβδομάδα!!

Tante Kiki
15 Comments

Καλή Κυριακή!!!


Καλή σας μέρα και καλή Κυριακή να έχετε!! 
Καφές, εφημερίδες, περιοδικά, βιβλία για το Κυριακάτικο πρωινό και ... μη ξεχάσουμε... γυαλιά ηλίου, μαγιό, πετσέτα και όλα τα σχετικά για μια χαλαρή μέρα δίπλα στη θάλασσα.
Κι αν πάλι είμαστε στο βουνό τα τέσσερα πρώτα μας καλύπτουν μαζί με το κελάηδημα των πουλιών και την υπέροχη δροσιά των δέντρων.
Αλλά και στη βεράντα μας ή στον κήπο μας παρέα με τα φυτά και όλες τις οικείες ανέσεις του σπιτιού μας ...περνάμε καλά και χαλαρώνουμε!!!
Γιατί εμείς οι Έλληνες ξέρουμε να περνάμε καλά ειδικά ...το καλοκαίρι!!!!  -:)))
Κι όσο για το γαστρονομικό μέρος των ημερών... προτιμάμε τα ελαφρά γεύματα με πολλά φρούτα, λαχανικά και νερό... πολύ νερό!!! 
Καλά να περάσετε!!!
Tante Kiki
7 Comments

Η γλυκιά ιστορία του παγωτού


Είναι ένα από τα πιο αγαπημένα γλυκά του καλοκαιριού. Μας προσφέρει δροσιά και γεύση... τη γεύση που λαχταράμε... αλλά μας χαρίζει και θρεπτικά συστατικά. Είναι μια από τις καλύτερες πηγές ασβεστίου λόγω του γάλακτος, είναι πηγή βιταμινών Α, Ε, Β1, Β2, Β6 και μερικές φορές και C. Ανάλογα με το τί περιέχει έχει και αντιοξειδωτική δράση. Οι πρωτεϊνες, οι υδατάνθρακες και τα λιπαρά του είναι υψηλής βιολογικής αξίας. Όλα αυτά μαζί, μετατρέπουν το παγωτό σε έναν δροσιστικό πειρασμό που, αν και περιέχει ζάχαρη, αξίζει να τον γευτούν μικροί και μεγάλοι.
Αλλά πώς φτάσαμε στο παγωτό και μάλιστα στο σύγχρονο παγωτό, με τις ατελείωτες γεύσεις;;; Ας ακολουθήσουμε το δρόμο του παγωτού για να μάθουμε όμορφες και νόστιμες πληροφορίες για την ιστορία του.
Ξεκινώντας από την Κίνα, η ιστορία του παγωτού περνά από τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, τη Μεσοποταμία, τη Σικελία, την Κωνσταντινούπολη και εισβάλλει στις Βερσαλίες των αριστοκρατών. Από κει, επεκτείνεται ορμητικά σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική... με δυό λόγια κατακτά σχεδόν όλο τον πλανήτη. Ας δούμε όμως αναλυτικότερα την πορεία του.
Τα πρώτα του ίχνη χάνονται μέσα σε θρύλους μακρινούς, πριν από πολλούς αιώνες πΧ, κάπου στην Κίνα, κατά την δυναστεία των Tang,  όπου παρασκευάζεται από ελαφρώς βρασμένο ρύζι, γάλα, μέλι και αρωματικά ή μυρωδικά. Όλα μαζί αυτά "βρίσκουν" μια θέση στο χιόνι με σκοπό να πήξουν.
Λέγεται ότι ο Μάρκο Πόλο (1254-1324), είδε να φτιάχνουν παγωτά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του στην Κίνα και γυρίζοντας στην Ιταλία έφερε μαζί του τη συνταγή. 
Τον 4ο π.Χ. αιώνα ο Μέγας Αλέξανδρος απολάμβανε το χιόνι, ανακατεμένο με μέλι και νέκταρ!
Οι αρχαίοι Έλληνες, τον 5ο  π.Χ. αιώνα, στην αγορά της Αθήνας,  έτρωγαν χιόνι ανακατεμένο με μέλι και φρούτα μιας και ο Ιπποκράτης παρότρυνε τους ασθενείς να τρώνε πάγο για να γίνουν καλά.
Χιόνι, μέλι και πολτό φρούτων περιείχε το παγωμένο γλύκισμα που γευόταν ο αυτοκράτορας Νέρωνας (54-68μ.Χ.) στη Ρώμη.
Το 800 μ.Χ., όταν οι Άραβες κατέλαβαν τη Σικελία έφεραν μαζί τους μια παραλλαγή των σερμπετιών τους που ήταν η σημερινή γρανίτα και παρασκευαζόταν από χιόνι, χυμό και κομμάτια φρούτων.
Και φτάνουμε στον 16ο αιώνα, όπου στο Σαράι του Σουλτάνου στην Κωνσταντινούπολη υπήρχαν αποθήκες γεμάτες χιόνι για το αραίωμα των σερμπετιών ενώ οι κούπες που χρησιμοποιούνταν για το σερβίρισμα των επιδορπίων ήταν φτιαγμένες από παγωμένους χυμούς φρούτων.
Το 1533, η Αικατερίνη των Μεδίκων παντρεύεται τον Ερρίκο Β της Γαλλίας και φέρνει στη νέα της πατρίδα ένα παγωμένο επιδόρπιο γλυκιάς κρέμας που μοιάζει το σύγχρονο παγωτό που, βέβαια, είναι προνόμιο των πλουσίων και των αριστοκρατών γιατί ο πάγος το καλοκαίρι είναι δύσκολο να διατηρηθεί.
Το 1560 ένας Ισπανός γιατρός που ζεί στη Ρώμη, ο Μπλάσιου Βιλαφράνκα ανακαλύπτει ότι προσθέτοντας νιτρική ποτάσα στο χιόνι και στον πάγο μπορεί να καταψύξει οτιδήποτε πολύ πιο γρήγορα.
Στις αρχές του 17ου αιώνα, οι Ιταλοί ζεσταίνουν ένα μίγμα από κρέμα γάλακτος με ζάχαρη, το αρωματίζουν με πολτό φρούτων και αφού το "χτυπούν" για αρκετή ώρα μέσα σε ένα λουτρό από σπασμένο πάγο και αλάτι καταλήγουν σε ...παγωτό!
Μερικές δεκαετίες αργότερα, η συντεχνία των λεμοναδοποιών παρασκευάζει καθημερινά "αρωματικό χιόνι" και το μοιράζει στα καφέ του Παρισιού.
Έναν αιώνα αργότερα, οι Γάλλοι μετατρέπουν τη γρανίτα στο γνωστό σορμπέ προσθέτοντας ασπράδι αυγού. Σύμφωνα με την ιστορικό Λ. Πολιότι, το παγωτό υπήρξε την εποχή εκείνη, σύμβολο εξουσίας και οι ευγενείς το χρησιμοποιούσαν για να αυξήσουν το κύρος τους. Αυτό συνέβαινε γιατί ο πάγος και το αλάτι είχαν υψηλή τιμή εκείνη την εποχή κι επομένως μόνον οι αριστοκράτες μπορούσαν να τα αγοράσουν!
Το 1718, ο βασιλιάς Βίκτωρ-Αμεδαίος ο Β' σημειώνει στο προσωπικό του ημερολόγιο ότι τον εκνευρίζει η συνήθεια των συμβούλων του στο Παλέρμο, να απολαμβάνουν γρανίτες. 
Τον 18ο αιώνα επίσης, αρχίζουν στη Γαλλία να παρασκευάζουν την κρέμα με γάλα και αυγά.
Το 1768, εκδίδεται το πρώτο βιβλίο ζαχαροπλαστικής με τίτλο "L' Art de faire des glaces" όπου υπάρχουν συνταγές για παγωτά με διάφορες γεύσεις.
Στην Αμερική για πρώτη φορά δοκιμάζουν παγωτό το 1777, στη Νέα Υόρκη, φερμένο εκεί από τους Ιταλούς μετανάστες που το πωλούν στο δρόμο, ενώ το 1843 εμφανίζεται και η πρώτη παγωτομηχανή στην Αγγλία και στην Αμερική.
Το 1903 ο Ιταλός μετανάστης Marcioni που το πρωτοέφτιαξε κατοχυρώνει την ευρεσιτεχνία του!!!
'Ετσι, τον 19ο αιώνα το παγωτό βιομηχανοποιείται και παίρνει τη σύγχρονη μορφή του. 
Ο πρώτος παγωτατζής στην Ιστορία, είναι ο Ιταλός Φρ. Προκόπιο Κούτο που ξεκινά τη δουλειά του το 1686 και μετά ανοίγει στο Παρίσι ένα κατάστημα, το "Le Procope" που υπάρχει ακόμη και σήμερα.
Το 1843 μια νοικοκυρά από το Νιου Τζέρσεϋ κατασκευάζει την πρώτη χειροκίνητη παγωτομηχανή. Μέσα σε 3 δεκαετίες εμφανίζονται 70 τύποι παγωτομηχανής... φυσικά, βελτιωμένοι.
Η μεγάλη ζήτηση παγωτού κάνει τον Τζ. Φάζελ να ιδρύσει την πρώτη βιομηχανία παγωτού το 1851, στη Βαλτιμόρη.
Το πρώτο παγωτό χωνάκι ή πύραυλος παρασκευάζεται από τον Σύριο μετανάστη, Ε. Χάμγουι, στο Σαιν Λιούις εκτοξεύοντας τις πωλήσεις.
Στην χώρα μας το παγωτό έφτασε μετά το 1934, με το άνοιγμα μιας γαλακτοβιομηχανίας με έδρα τις Σέρρες και κυκλοφόρησε το τυποποιημένο παγωτό.
Σύμβολο του εκσυγχρονισμού της μεταπολεμικής Ελλάδας είναι οι πλανόδιοι παγωτατζήδες που για να διατηρήσουν τη θερμοκρασία κάτω του μηδενός, έχουν μέσα στον κάδο χιόνι ή πάγο και αλάτι και μέσα έναν δεύτερο κάδο όπου ήταν το παγωτό. Κάθε λίγο το ανακάτευαν με μια ξύλινη κουτάλα για να μην έχει κρυστάλλους.
Σήμερα τα παγωτά είναι δύο τύπου. Το Αμερικανικό που φτιάχνεται με κρέμα γάλακτος και αυγά κι έχει περισσότερα λιπαρά και το Ιταλικό που φτιάχνεται με πλήρες γάλα αλλά χωρίς αυγά, είναι  λιγότερο λιπαρό αλλά πιο νόστιμο.
Υπάρχει όμως και το Ανατολίτικο παγωτό καϊμάκι που φτιάχνεται από γάλα γίδας και ζάχαρη, έχει για αρώματα σαλέπι και μαστίχα και η υφή του είναι λαστιχωτή.
Donduma στα τουρκικά σημαίνει παγωτό και Dondurma Kaymakli είναι το παγωτό καϊμάκι που ταιριάζει απίστευτα με βύσσινο γλυκό. Προέρχεται από την περιοχή Καχραμανμάρας στην Νότιοανατολική Τουρκία που φημίζεται για την παραγωγή του σαλεπιού. 
Σήμερα το παγωτό έχει και το δικό του μουσείο... πού αλλού;;;; Μα στην Ιταλία, στην πόλη Άντζολα ντελ Εμίλια και δίπλα υπάρχει μια σχολή για την εκμάθηση των μυστικών του. Η παγωτοβιομηχανία Carpigiani ήταν ο κύριος χρηματοδότης, της οποίας οτζίρος από την κατανάλωση παγωτού στις 12 θυγατρικές της αγγίζει τα 146 εκατ. ευρώ!!! Οι εγκαταστάσεις του μουσείου κόστισαν 1,5 εκατ. ευρώ και η επιφάνειά του είναι 1000 τετραγωνικά μέτρα!!! Ανάμεσα στα εκθέματα περιλαμβάνονται και μια πολύ παλιά, γραπτή αραβική συνταγή για σιρόπι, μια πραγματεία του Ναπολιτάνου φυσικού Φ.Μπαλντίνι που αναφέρεται στις θεραπευτικές ιδιότητες του παγωτού καθώς και 20 παγωτομηχανές μεταξύ των οποίων και η πρώτη αυτόματη του 1931.
Κλείνοντας την αφιέρωση στο πολυαγαπημένο παγωτό και προτού θυμηθούμε μαζί κάποιες από τις συνταγές για παγωτά θα ήθελα να ευχαριστήσω την ενημερωτική σελίδα TVXS για τα καλά του λόγια (στο παρακάτω απόσπασμα) για το παγωτό λουκούμι που σας έφτιαξα.
 Και μια συνταγή με ρετρό διάθεση:Από τις εκατοντάδες συνταγές παγωτού που μπορεί να βρει κανείς στο διαδίκτυο ξεχωρίζει το «παγωτό λουκούμι», με κρέμα γάλακτος, ζάχαρη, αυγά, λουκούμια με γεύση κατά προτίμηση τριαντάφυλλο και σπόρους ροδιού προαιρετικά.  Ολόκληρη η συνταγή στο blog "tantekiki.blogspot.gr"
Πηγές:
-Δαβίας, Ορέστης, «Από τα αιώνια χιόνια... στο βιομηχανοποιημένο παγωτό», Το Βήμα, 1-08-1999.
-Το παγωτό έχει τη δική του ιστορίαtanea.gr, 2-10-2012.
-Μπλέτσας, Ευτύχης, «Σήμερον το Παγωτό», bletsas.gr, 25-08-2011
Η Γαστρονομία ανατολικά του Ευφράτη», mirsini.gr.
-Library of Congress, loc.gov.
-flickr.com/commons.
http://tvxs.gr/

Tante Kiki
7 Comments

Ένα καλοκαιρινό, δροσερό τυρογλυκό με ροδάκινα


Καλή σας μέρα!! 
Ο κόσμος λάμπει σαν ένα αστέρι, βουνά και κάμποι, δέντρα, νερά, γιορτάζουν, πάλι, καθώς προβάλλει το καλοκαίρι, Θεού χαρά!!! γράφει ο Κ.Παλαμάς.
Oι ζέστες έσφιξαν, ο ήλιος μας χαρίζει απλόχερα την ομορφιά του και η θάλασσα μας καλωσορίζει! Τα παιδιά αποχαιρέτησαν τη μαθητική σάκα και μαζί μ' αυτά κι εγώ (μόλις εχθές) έκανα το τελευταίο μάθημα της φετινής σαιζόν. Περισσότερη ελευθερία!!!! Ζήτωωωωω!!!! 
Χρώματα, αρώματα, γεύσεις καλοκαιριού... λοιπόν, ελαφρές, δροσερές,απλές αλλά χαρούμενες που μας κάνουν να αισθανόμαστε ότι γευόμαστε τον ήλιο, τη θάλασσα, την πρωινή αύρα, που μας γεμίζουν ενέργεια, αισιοδοξία και νοστιμιά!
Λιχουδιές που μια κουταλιά τους αρκεί (αρκεί;;;;;;;;) για να ζωντανέψει ο ουρανίσκος και να αποπλανηθεί ο νους! Η ώρα στην κουζίνα λιγοστή, ψήσιμο καθόλου και το ψυγείο να έχει την τιμητική του και την κύρια θέση στην καρδιά μας!
Για σήμερα ένα γλυκό που τιμά το καλοκαίρι... ένα γλυκό γνωστό σε μια φρουτένια παραλλαγή αλλά και μια μικρή παρέμβαση όσον αφορά στα αυγά που δεν μπορώ ποτέ να καταναλώσω ωμά γιατί... φοβάμαι... το ομολογώ και το παραδέχομαι αλλά και γιατί με ενοχλεί η μυρωδιά τους (αν και όταν χτυπηθούν καλά και με τη συνδρομή της βανίλιας αυτή εξαφανίζεται)!!
Ένα τυραμισού, παραλλαγή της κανονικής συνταγής που ναι μεν είναι διαχρονική, μιας και ο καφές είναι κι αυτός διαχρονικός αλλά τα ροδάκινα που τον αντικαθιστούν ζωγραφίζουν την καλοκαιρινή εκδοχή του. Απολαύστε το... θυμίζει ήλιο επάνω σε μικρά, κάτασπρα συννεφάκια...σαν αυτά που, το καλοκαίρι, συχνά ταξιδεύουν στον γαλανό ελληνικό ουρανό... κι όλα μαζί...έπεσαν... στο πιάτο μας!!
Τί λέτε... πάμε να δούμε τη συνταγή του;;;
ΥΛΙΚΑ για 6 άτομα
1 κιλό ροδάκινα φρέσκα που τα κάνουμε μια ελαφριά κομπόστα
20 μπισκότα σαβαγιάρ
Για την κρέμα
130 γρ. ζάχαρη
2 αυγά
150 ml κρέμα γάλακτος
250 γρ. τυρί μασκαρπόνε (ή άλλο τυρί κρέμα)
4-5 κ.σ. από το σιρόπι της κομπόστας
1 φακελάκι ζάχαρη αρωματισμένη με βανίλια
Για το σιρόπι
Το σιρόπι της κομπόστας
3 κ.σ. άσπρο ρούμι (προαιρετικά)
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Κάνουμε την κομπόστα
Ξεφλουδίζουμε τα ροδάκινα.
Βάζουμε τις φέτες ροδάκινου με 150 γρ. ζάχαρη σε μια κατσαρόλα με κρύο νερό, τόσο όσο να τα σκεπάζει.
Βράζουμε για 5-6 λεπτά.
Προσοχή! Οι φέτες ροδάκινου να μην είναι λεπτές.
Μόλις τα ροδάκινα μαλακώσουν, αποσύρουμε από τη φωτιά, βγάζουμε τις φέτες σε μια πιατέλα και αφήνουμε και το σιρόπι να κρυώσει.
Ετοιμάζουμε την κρέμα
Βάζουμε σε μια μικρή κατσαρόλα την κρέμα γάλακτος με τη ζάχαρη να ζεσταθεί σε σιγανή φωτιά.
Εν τω μεταξύ, χτυπάμε σε ένα μπολ τα αυγά μέχρι να αφρίσουν και τα προσθέτουμε κι αυτά στο μίγμα, ανακατεύοντας με το σύρμα γρήγορα.
Αφήνουμε την κρέμα να βράσει σε σιγανή φωτιά έως ότου πήξει και ύστερα την αποσύρουμε από τη φωτιά για να "κρυώσει" πριν την αναμίξουμε με το τυρί μασκαρπόνε.
Όταν η κρέμα είναι εντελώς κρύα, την αναμιγνύουμε με το μασκαρπόνε και την αφήνουμε στο ψυγείο.
Συνθέτουμε το γλυκό
Κόβουμε τα ροδάκινα σε κύβους ή σε φέτες και βάζουμε το σιρόπι (με ή χωρίς ρούμι) σε ένα μπολ.
Παίρνουμε ένα σαβαγιάρ το βουτάμε γρήγορα στο σιρόπι και το τοποθετούμε στην πιατέλα όπου θα σερβίρουμε το τυραμισού.
Επαναλαμβάνουμε με τα υπόλοιπα εννέα μπισκότα σαβαγιάρ.
Ύστερα, απλώνουμε επάνω τη μισή από την κρέμα τυριού και μετά τα μισά από τα κομμένα φρούτα.
Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία με τα μπισκότα για τη δεύτερη στρώση.
Ύστερα, στρώνουμε την υπόλοιπη κρέμα και τέλος τα υπόλοιπα φρούτα.
Προαιρετικά, μπορούμε να προσθέσουμε για γαρνιτούρα καβουρδισμένο αμυγδαλάκι φιλέ.
Tante Kiki
38 Comments

Η δική μου σαλάτα ...τύπου Νισουάζ


Σαλάτα και καλοκαίρι πάνε μαζί...πώς να το κάνουμε. Φίλοι κολλητοί κι αχώριστοι... ο ένας  δεν ζει χωρίς τον άλλο!!! Λίγο η ζέστη, λίγο η θάλασσα,  λίγο τα καλοκαιρινά λαχανικά οι σαλάτες αποκτούν την προτίμηση ακόμη και όσων τον χειμώνα τις αντιμετωπίζουν ως συνοδευτικό πιάτο.
Tante Kiki
11 Comments

Σιρόπι ή σάλτσα καραμέλας-σοκολάτας


ΠΡΟΣΟΧΗ!!!! Ακολουθεί ανάρτηση και συνταγή ΕΘΙΣΤΙΚΗ!!! Όσοι δεν μπορούν να αντισταθούν γιατί ανήκουν στο σωματείο των λιχούδηδων καλύτερα να ...απομακρυνθούν (αν μπορούν βέβαια). Εάν διαβάσουν παρακάτω... η ευθύνη είναι αποκλειστικά δική τους!!!!!!!!!!! -:)))
Οι σάλτσες, γλυκές ή αλμυρές είναι η αλχημεία του μάγειρα ή του ζαχαροπλάστη για να δυναμώνει την υπέροχη γεύση ενός πιάτου ή ενός γλυκού... λέει ο διάσημος Μισέλ Ρου, ο οποίος πιστεύει ότι η μαγειρική είναι σαν ένα εκατοντάχρονο δέντρο που γεμάτο ζωή απλώνει τα κλαδιά του προς κάθε κατεύθυνση καθώς ο κορμός του μπορεί και τα τρέφει όλα. Μια από τις ρίζες αυτού του δέντρου, εκεί βαθιά στη γη, είναι οι σάλτσες, γλυκές και αλμυρές, απλές η πιο σύνθετες.
Καθώς το σκέφτομαι, μου φαίνεται ότι έχει κάποιο δίκιο... εσείς τί λέτε;;; Οι σάλτσες πράγματι συμπληρώνουν αλλά και εντείνουν τη νοστιμιά ενός πιάτου ή ενός γλυκού. Είναι το ίδιο ένα ψητό κοτόπουλο σκέτο με ένα άλλο που συνοδεύεται από μια υπέροχη κόκκινη ή άσπρη σάλτσα;;; Είναι ίδιο ένα παγωτό βανίλια σκέτο με ένα παγωτό βανίλια που συνοδεύεται από μια σάλτσα καραμέλας ή ακόμα καλύτερα σοκολάτας ή ακόμα πιο τέλεια μια σάλτσα καραμέλας με σοκολάτα;;;;
Η τελευταία νομίζω ότι θα ήταν η αγαπημένη του Λιχούδη αν κι η Στρουμφίτα θα την απολάμβανε μια φορά το μήνα ίσως... εκτός κι αν δεν είχε πρόβλημα! -:)) Το σίγουρο είναι ότι και οι δύο θα την απολάμβαναν... όπως την απολαύσαμε κι εμείς και γι αυτό αποφάσισα να σας την χαρίσω!
Καραμέλα, σοκολάτα δύο γεύσεις που είναι πολυλατρεμένες αλλά και εθιστικές!!! Δεν συμφωνείτε;;; Γνωρίζετε πολλούς που μπορούν να πουν ανενδοίαστα ότι δεν αγαπούν αυτές τις δύο γεύσεις;;; Κι αν γνωρίζετε, σίγουρα δεν είναι πολλοί και ίσως (λέω ίσως) ανήκουν κυρίως στον ανδρικό πληθυσμό γιατί στον γυναικείο πληθυσμό αυτές οι γεύσεις κάνουν ...θραύση!!!!
Σκεφτείτε, λοιπόν, τον συνδυασμό τους!!! Νοστιμιά και απόλαυση (μάλλον ηδονή) επί δύο ή μάλλον στην δευτέρα για να θυμηθώ και λίγο τα μαθηματικά!!!!
Αν, δε, σας πω ότι η συνταγή για την καραμέλα είναι του διάσημου Μισέλ Ρού κι εγώ το μόνο που έκανα ήταν να προσθέσω την κουβερτούρα...εεεεεεεεεε, τότε, νομίζω ότι θα υποκύψετε χωρίς δεύτερη κουβέντα!!!!
Μια σάλτσα θεσπέσια για παγωτό, τηγανίτες ή pancakes, λουκουμάδες, γιαούρτι αλλά και αυγόφετες!!! Μια σάλτσα που έχει υπέροχη υφή, ούτε πολύ ρευστή ούτε πολύ πηχτή (όταν κρυώσει, φυσικά) και ακόμα πιο υπέροχη καραμελοσοκολατένια γεύση!!! 
Ξέρω ή μάλλον φαντάζομαι... δεν μπορείτε να περιμένετε άλλο κι εγώ δεν θα σας έχω σκοπό να σας κάνω να υποφέρετε άλλο, γι αυτό πάμε στη συνταγή!!!!!!!!!
ΥΛΙΚΑ για 600 γρ. περίπου σάλτσα 
100 γρ. ζάχαρη
70 γρ. βούτυρο
400 ml κρέμα γάλακτος φυτική
125 γρ. κουβερτούρα, σε κομμάτια
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Βάζουμε τη ζάχαρη και το βούτυρο σε μια μικρή κατσαρόλα, σε χαμηλή φωτιά.
Μόλις το βούτυρο λιώσει, αρχίζουμε να ανακατεύουμε με μια ξύλινη κουτάλα μέχρι να λιώσει και η ζάχαρη τελείως.
Το επόμενο στάδιο είναι το μίγμα μας να γίνει όπως γίνεται το σιμιγδάλι όταν φτιάχνουμε χαλβά.
Συνεχίζουμε να ζεσταίνουμε σε χαμηλή φωτιά το μίγμα που αρχίζει να λιώνει και να γίνεται καραμέλα. 
Εν τω μεταξύ σε μια άλλη μικρή κατσαρόλα ζεσταίνουμε την κρέμα γάλακτος, σε χαμηλή, επίσης, φωτιά χωρίς όμως να την αφήσουμε να βράσει.
Αυτό το κάνουμε για να ενσωματωθεί πιο εύκολα και να πιτσιλάει λιγότερο όταν θα την ρίξουμε μέσα στην καραμέλα.
Μόλις έχουμε στην πρώτη κατσαρόλα μας μια, ωραίου χρώματος, καραμέλα, με προσοχή προσθέτουμε και την κρέμα γάλακτος και ανακατεύουμε συνέχεια και γρήγορα.
Η καραμέλα στερεοποιείται στην αρχή αλλά μετά, όπως συνεχίζουμε να ανακατεύουμε, λιώνει.
Δυναμώνουμε λίγο τη φωτιά και αφήνουμε το μίγμα μας να βράσει σε σιγανή φωτιά, ανακατεύοντας συνέχεια μέχρι να λιώσει η καραμέλα και μετά, δυναμώνουμε τη φωτιά σε μέτρια και αφήνουμε το μίγμα να βράσει για άλλα 5 λεπτά.
Τέλος, προσθέτουμε και τα κομμάτια της κουβερτούρας και αφήνουμε για 3-4 λεπτά μέχρι να λιώσει. 
Ανακατεύουμε και πάλι με την ξύλινη κουτάλα και μόλις το μίγμα ομογενοποιηθεί, αποσύρουμε από τη φωτιά.
Εάν χρειάζεται (συνήθως δεν χρειάζεται) μπορούμε να περάσουμε το μίγμα από σουρωτήρι για να είναι τέλειο σε υφή.
Βάζουμε σε ζεστά, αποστειρωμένα βάζα, αφήνουμε ανάποδα να κρυώσει και μετά, διατηρούμε τα βάζα στο ψυγείο για 3-4 μέρες.
Tante Kiki
32 Comments
No