Πηκτίνη... ένα φυσικό προϊόν και πώς κάνουμε σπιτική πηκτίνη



Καλή σας μέρα! Πριν μερικές μέρες έφτιαξα μια γρήγορη μαρμελάδα με πηκτίνη. Μια μαρμελάδα που διατηρεί όλο το άρωμα του φρούτου γιατί η αυξημένη πηκτίνη τη βοηθά να "δέσει" χωρίς πολύωρο βράσιμο αλλά και το ζωντανό χρώμα της και μάλιστα με λιγότερη ζάχαρη από τη συνηθισμένη. Η πηκτίνη απομονώθηκε για πρώτη φορά το 1824 από τον Braconnot, ο οποίος της έδωσε και το συγκεκριμένο όνομα. Η βιομηχανική παραγωγή της πηκτίνης άρχισε το 1920 και σιγά σιγά το προϊόν βελτιώθηκε.

Τί είναι η πηκτίνη;
Η πηκτίνη είναι ένας πολυσακχαρίτης που βρίσκεται στα τοιχώματα των φρούτων και των λαχανικών. Έχει την ιδιότητα να σχηματίζει ένα είδος ζελέ με τη ζάχαρη. Για τον λόγο αυτό η πηκτίνη χρησιμοποιείται σαν πηκτικός παράγοντας στη βιομηχανία τροφίμων με πιο διαδεδομένη χρήση αυτή στις μαρμελάδες. Βέβαια, στα φρούτα υπάρχει, όπως είπαμε, ήδη πηκτίνη αλλά όχι πάντα σε αρκετή ποσότητα για να συμβάλλει σημαντικά στην πυκνότητα της μαρμελάδας.
Τα φρούτα με την περισσότερη πηκτίνη είναι τα μήλα, τα κυδώνια και τα εσπεριδοειδή. Η πηκτίνη είναι συγκεντρωμένη στις φλούδες αλλά και στα κουκούτσια των φρούτων. 
Θυμάμαι ακόμα το σχολαστικό πλύσιμο των μήλων και των κυδωνιών από τη γιαγιά μου, που αφού τα έπλυνε καλά, τα ξεφλούδιζε, έκοβε τη σάρκα τους και τύλιγε τις φλούδες και τα κουκούτσια σε ένα τουλπάνι και έβαζε αυτό το δεματάκι μέσα στα φρούτα που έβραζαν με τη ζάχαρη για να γίνει πιο εύκολα και γρήγορα πηχτή η μαρμελάδα.
Η πηκτίνη στη βιομηχανία παίζει πολλές φορές ρόλο γαλακτωματοποιητή για να σταθεροποιήσει και να προσδώσει απαλή υφή σε μαγιονέζες ή dressings.
Υπάρχει λοιπόν και έτοιμη, φυσική πηκτίνη που πωλείται στα μάρκετς σε φακελάκια μόνο που η συγκεκριμένη είναι αφυδατωμένη για να μετατραπεί σε σκόνη και "αραιωμένη" για να μπορεί να καθοριστεί η δοσολογία της ανά κιλό φρούτου. Βέβαια, ακόμη και αυτό είναι ανάλογα με το φρούτο που γίνεται μαρμελάδα γιατί, όπως ήδη αναφέραμε, όλα τα φρούτα δεν χρειάζονται την ίδια ποσότητα πηκτίνης αλλά και ανάλογα με το πόσο πηχτή θέλουμε τη μαρμελάδα μας.
Επίσης, πηκτίνη χρησιμοποιούν πολλές φορές οι εταιρείες για γαλακτωματοποιητή σε μαγιονέζες ή dressings προκειμένου να τους προσδώσουν την χαρακτηριστική βελούδινη υφή ή σε τυροαλοιφές σαν σταθεροποιητή.

Γιατί να χρησιμοποιήσουμε πηκτίνη;
'Οταν κάνουμε μαρμελάδα στο σπίτι δεν χρειάζεται συνήθως να χρησιμοποιούμε πηκτίνη γιατί με την ίση (ή σχεδόν ίση) αναλογία φρούτου και ζάχαρης η μαρμελάδα μας πήζει (ο παραδοσιακός τρόπος), η οξύτητα του φρούτου εξισορροπείται και επιπλέον συντηρείται πολύ καλά γιατί η ζάχαρη είναι ένα πολύ καλό συντηρητικό. 

Θα χρησιμοποιήσουμε πηκτίνη εάν θέλουμε...

1- να μειώσουμε την ποσότητα ζάχαρης στη μαρμελάδα ή να χρησιμοποιήσουμε μια μικρότερη ποσότητα φρουκτόζης για να επιτύχουμε μια πιο ελαφριά μαρμελάδα, φυσικά με λιγότερη γλύκα αλλά και θερμίδες.

2- να μειώσουμε τον χρόνο βρασμού των φρούτων για μαρμελάδα ώστε να έχουμε πολύ καλύτερο και πιο έντονο χρώμα αλλά και περισσότερη γεύση του φρούτου.
Ειδικά, στις μαρμελάδες φράουλας, που είναι ένα ευαίσθητο φρούτο, η πηκτίνη κάνει θαύματα ως προς το χρώμα και το άρωμα της φράουλας.

Για  να ενεργοποιηθεί η πηκτίνη χρειάζεται να υπάρχουν τρεις προϋποθέσεις: να ζεσταθεί, να ενωθεί με σάκχαρα και να βρεθεί σε όξινο περιβάλλον. Στην περίπτωση της μαρμελάδας έχουμε και τις τρεις προϋποθέσεις. Βράζουμε το φρούτο με τη ζάχαρη (μπορούμε να αντικαταστήσουμε την απλή ζάχαρη με την ειδική ζάχαρη για μαρμελάδες που ουσιαστικά είναι ζάχαρη με πηκτίνη αν και έχει λίγο υψηλότερο κόστος) και προς το τέλος του βρασμού προσθέτουμε χυμό λεμονιού ή ξινό (οπότε δημιουργείται το απαραίτητο όξινο περιβάλλον).

Τί μπορούμε να κάνουμε για να μην χρησιμοποιήσουμε πηκτίνη;
- Να ακολουθήσουμε την κλασσική συνταγή για μαρμελάδες και να φτιάξουμε την παραδοσιακή μαρμελάδα της γιαγιάς με την αναλογία 1:1 φρούτου και ζάχαρης.
- Να μην χρησιμοποιούμε πολύ ώριμα φρούτα για μαρμελάδες γιατί όσο πιο ώριμα είναι τα φρούτα τόσο λιγότερη πηκτίνη περιέχουν.
- Εάν έχουμε φρούτα που είναι φτωχά σε πηκτίνη όπως είναι οι μπανάνες, τα κεράσια, τα σύκα, το πεπόνι, το καρπούζι, τα βερίκοκα, τα κορόμηλα, τα μούρα, τις φράουλες, τα αχλάδια, τα ροδάκινα, ο ανανάς, οι ντομάτες μπορούμε είτε να ετοιμάσουμε μια μαρμελάδα λιγότερο πηχτή είτε να αναμείξουμε αυτά τα φρούτα με άλλα που είναι πιο πλούσια σε πηκτίνη (μήλα, κυδώνια, εσπεριδοειδή, σταφύλια, δαμάσκηνα) ώστε να έχουμε και διάφορετικά γευστικά αποτελέσματα.
Έχουμε, βέβαια, πάντα και τη δυνατότητα να προσθέσουμε στις μαρμελάδες χυμό μήλου, χυμό πορτοκαλιού ή λεμονιού αντικαθιστώντας ένα μέρος από το νερό.
Τέλος, μπορούμε να τυλίξουμε φλούδες και κουκούτσια από μήλα, λεμόνια, πορτοκάλια, κυδώνια σε ένα τουλπάνι ή τούλι και να τα βάλουμε να βράσουν μαζί με τη μαρμελάδα για να "βγάλουν" την πηκτίνη τους.

Όμως, η πηκτίνη μήλου έχει και ευεργετικές ιδιότητες για τον οργανισμό κάτι που είναι γνωστό από την αρχαιότητα. Μειώνει την χοληστερίνη και διατηρεί σε χαμηλά επίπεδα τη γλυκόζη στο αίμα. Έρευνες έδειξαν ότι μπορεί να δρα προστατευτικά έναντι στον καρκίνο του εντέρου και του προστάτη. Ήδη στο εμπόριο κυκλοφορούν φακελάκια με πηκτίνη μήλου αλλά και ζάχαρη με φυσική πηκτίνη (ελληνικών εταιριών πάντα) ειδική για μαρμελάδες.

Μπορούμε να φτιάξουμε μόνοι μας πηκτίνη;
Φυσικά, αρκεί να μην πετάμε τις φλούδες από τα εσπεριδοειδή, τα μήλα και τα κυδώνια αλλά ούτε και τα κουκούτσια τους.
Μπορούμε να τα συγκεντρώνουμε σε σακούλα που κλείνει καλά, στην κατάψυξη ή στο ψυγείο και μόλις συγκεντρώσουμε 1-2 κιλά να ακολουθήσουμε την παρακάτω συνταγή.

Σπιτική υγρή πηκτίνη μήλου

ΥΛΙΚΑ
  • 1 κιλό φλούδες και κουκούτσια μήλων, εσπεριδοειδών και  κυδωνιών  ή
  • 1 κιλό πράσινα μήλα με τις φλούδες και τα κουκούτσια κομμένα σε φέτες
  • 3-4 φλιτζάνια νερό

ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
  1. Βράζουμε τα μήλα με το νερό για 40 λεπτά, ανακατεύοντας πότε πότε.
  2. Εάν χρειάζεται προσθέτουμε λίγο νερό.
  3. Ύστερα, αδειάζουμε τα μήλα με το νερό σε ένα τουλπάνι στερεωμένο σε μια κατσαρόλα και αφήνουμε να στραγγίσει όλο το υγρό που έχει χωρίς όμως να πιέσουμε καθόλου τα μήλα.
  4. Την επόμενη μέρα, ξαναβράζουμε το υγρό που πήραμε μέχρι να μειωθεί στο μισό.
  5. Βάζουμε την υγρή, ζεστή πηκτίνη σε αποστειρωμένα ζεστά βάζα και τη διατηρούμε σε σκοτεινό και όχι υγρό μέρος.
  6. Μετά το άνοιγμα, διατηρείται στο ψυγείο για 3-4 μέρες.
  7. Η συνήθης αναλογία της είναι 2/3 φλ.τσ. για κάθε φακελάκι πηκτίνης σε σκόνη ή για κάθε 4 φλ.τσ. φρούτου αλλά αυτό εξαρτάται κυρίως από το φρούτο και την περιεκτικότητά του σε πηκτίνη.

Tante Kiki
18 Comments

Τα απόλυτα σοκολατένια cupcakes


Μικρά και σοκολατένια, με καρδιά ακόμη πιο σοκολατένια και με ένα εξίσου σοκολατένιο γλάσο επικάλυψης που λαχταράς να δοκιμάσεις αυτά τα μικρά cupcakes στολισμένα από μικρά ή μεγάλα χεράκια μπορούν να γίνουν η απόλυτα σοκολατένια λιχουδιά για ένα παιδικό πάρτυ, για ένα απλό σνακ μαζί με ένα φλιτζάνι γάλα αλλά και για συντροφιά με έναν λαχταριστό καφέ.
Tante Kiki
23 Comments

Ψωμί για τοστ... το σπιτικό


Καλή σας μέρα και καλή εβδομάδα να έχουμε! Ψωμί... μια από τις μεγάλες μου αγάπες! Νομίζω ή καλύτερα γνωρίζω ότι χωρίς κρέας και χωρίς ψάρια μπορώ να κάνω για μεγάλο χρονικό διάστημα αλλά χωρίς ψωμί... ούτε μια μέρα!!!
Η μοσχοβολιά του ζεστού, φρεσκοψημένου ψωμιού τριγυρίζει ακόμη στα ρουθούνια μου από τότε που, μικρή ακόμα, περνούσα τα καλοκαίρια με τη γιαγιά και τον παππού μου, στο χωριό και ο θείος μου, που ήταν φούρναρης, μοίραζε τα ψωμιά στα σπίτια με μια πρωτότυπη, τρίκυκλη μηχανή. Αυτή η μηχανή ήταν το πρώτο που τραβούσε την προσοχή μου!!! Φανταστείτε... μια τρίκυκλη μηχανή, στο χρώμα της μέντας που επάνω είχε προσαρμοσμένο ένα τριγωνικό κουβούκλιο, που άνοιγε και από τις δύο πλευρές!!
Η κάθε πλευρά ήταν γεμάτη με ράφια, τόσο φαρδιά ώστε να χωράει ένα καρβέλι και κάθε ράφι είχε 8-9 καρβέλια!!! Τί μαγική  μηχανή!!! Ο θόρυβός της ακουγόταν από μακριά κι εγώ έτρεχα να προϋπαντήσω τον θείο Γιάννη που έφερνε τα φρεσκοψημένα ζυμωτά, αφράτα ψωμιά για να τα μοιράσει στη γειτονιά... ξέροντας εκ των προτέρων ποιούς είχε πελάτες και πόσοι θα αγόραζαν ψωμί και την ακριβή ποσότητα!
Δεν θυμάμαι ποτέ να μην είχε ψωμί!!! Το θυμάμαι, ψηλό και με το χαμόγελο και την καλή κουβέντα πάντα στο στόμα να στέκεται μπροστά στην αυλή μας για να μοιράσει ψωμιά σε όλους όσους κατέφθαναν τρέχοντας. Κι όταν δεν έβλεπε κάποιον που ήξερε ότι αγόραζε συνήθως ψωμί, τότε κόρναρε με μια μικρή και βραχνή κόρνα που θαρρείς και την άκουγαν όλοι μ' έναν μαγικό τρόπο!!! Δεν υπήρχε σπίτι, στη γειτονιά μας που να μην έπαιρνε ψωμί από τον θείο Γιάννη και δεν υπήρχε ούτε ένας δυσαρεστημένος πελάτης!!!! Πώς να υπήρχε άλλωστε;;; Εκείνο, το φουσκωτό, ζεστό, μοσχοβολιστό ψωμί ήταν τόσο αγνό που μόνο το σύγχρονο σπιτικό μπορεί να συναγωνισθεί πια μαζί του!!! Ένα ψωμί χωρίς συντηρητικά, με μόνο διογκωτικό τη νωπή μαγιά που τρύπωνε στο προζύμι αποφασισμένη να "δουλέψει" με όλη της τη δύναμη για να δημιουργήσει αυτό το εκπληκτικό ευλογημένο προϊόν!!! 
Το ψωμί, λοιπόν, ήταν πάντα κυρίαρχο στο οικογενειακό τραπέζι... ίσως γιατί ο προπάππος αλλά και ο παππούς μου ήταν μυλωνάδες και είχαν τον μοναδικό μύλο στο χωριό κάτι που στις δύσκολες ώρες του πολέμου τους βοήθησε να επιβιώσουν μιας και είχαν προϊόντα και υπηρεσίες να ανταλλάξουν για να έχουν το καθημερινό τους φαϊ. Ακόμη και τώρα, μετά από τόσα χρόνια το ψωμί κυριαρχεί στο τραπέζι μας, άλλοτε έτοιμο από το φούρνο της γειτονιάς, άλλοτε σπιτικό από το φούρνο της κουζίνας μας, μιας κουζίνας που, μέχρι το ψωμί να στρογγυλοκαθίσει στο μεσημεριανό τραπέζι, έχει ήδη μοσχοβολίσει από το άρωμά του!
Καιρό, λοιπόν, τώρα έψαχνα για μια συνταγή για ψωμί του τοστ!!! Ψάχνοντας, βρήκα πολλές, διάβασα πολλές και κατέληξα στη συγκεκριμένη (ΕΔΩ).
Η συνταγή αυτή έχει δύο ιδιαιτερότητες... η μία είναι ότι χρησιμοποιεί γάλα σε σκόνη και η άλλη ότι χρησιμοποιεί νιφάδες από πουρέ πατάτας (αντί για κανονικό γάλα και βρασμένες πατάτες). Και τα δύο μπορούμε εύκολα να τα βρούμε στα σούπερ μάρκετ. Αυτά τα δύο υλικά είναι αυτά που με παρακίνησαν να δοκιμάσω τη συνταγή. Και είχα δίκιο!!!
Το ψωμί για τοστ που προκύπτει είναι καταπληκτικό, νόστιμο, αφράτο και καθόλου λαστιχωτό! Κόβεται σε λεπτές φέτες κι όταν ψήνεται γίνεται καταπληκτικό τοστ με μαλακή και πολύ λεπτή 
κόρα. Οι νιφάδες του πουρέ του χαρίζουν όχι μόνον καταπληκτική υφή την ίδια μέρα αλλά και τις επόμενες δύο (για περισσότερο δεν μπορώ να πω γιατί το συγκεκριμένο ψωμί έγινε ανάρπαστο και όχι μόνον σε τοστ!!).
ΣΗΜ. Στα υλικά δεν γράφω φλιτζάνι τσαγιού γιατί δεν μέτρησα με φλιτζάνι τσαγιού αλλά "κανάτα μέτρησης" που είχε ένδειξη για "φλιτζάνια (cups)".
Ελάτε, ακολουθήστε με και πάμε να δούμε τη συνταγή...
ΥΛΙΚΑ για 1 καρβέλι
2 1/2 κ.σ. ξηρή μαγιά + 4 κ.σ. χλιαρό νερό
2 φλ. αλεύρι ζαχαροπλαστικής (ή αλεύρι για τσουρέκι)
1 φλ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
1 1/2 κ.γλ. αλάτι
3 κ.σ. ζάχαρη
5 κ.σ. βούτυρο σε θερμοκρασία δωματίου (μαλακό) (ή μαργαρίνη)
1/4 φλ. γάλα σε σκόνη
1/2 φλ. νιφάδες για πουρέ πατάτας
1- 1 1/8 φλ. νερό χλιαρό
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Διαλύουμε τη μαγιά σε 4 κ.σ. νερό χλιαρό και 1 κ.σ. ζάχαρη.
Αφήνουμε το μίγμα σε θερμοκρασία δωματίου μέχρι να φουσκώσει και να αφρίσει.
Βάζουμε σε ένα μπολ, τα 2 είδη άλευρου, το γάλα σε σκόνη, το βούτυρο, τις νιφάδες του πουρέ, την υπόλοιπη ζάχαρη και το αλάτι.
Ανακατεύουμε τα υλικά και προσθέτουμε το μίγμα της μαγιάς που έχει ήδη φουσκώσει.
Αρχίζουμε να ζυμώνουμε προσθέτοντας σταδιακά το χλιαρό νερό.
Όταν δούμε ότι η ζύμη μας άρχισε να μην κολλάει στα χέρια και να γίνεται μαλακή, προσθέτουμε το νερό πολύ σιγά.
Ύστερα, ζυμώνουμε για 7-10 λεπτά χωρίς να προσθέσουμε νερό και βάζουμε τη ζύμη σε ένα αλευρωμένο μπολ.
Τη σκεπάζουμε και την αφήνουμε σε ζεστό μέρος για 2-2.5 ώρες να φουσκώσει και να διπλασιαστεί (σχεδόν) σε όγκο.
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου.
Την ξεφουσκώνουμε, τη ζυμώνουμε για 1 λεπτό ακόμα και τη βάζουμε σε φόρμα μακρόστενη που την έχουμε αλείψει με λίγο βούτυρο και την έχουμε αλευρώσει ελαφρά.
Αφήνουμε τη ζύμη μέσα στη φόρμα να φουσκώσει λίγο για 30-40 λεπτά.
'Υστερα, βάζουμε στο φούρνο για 20-25 λεπτά και μόλις το ψωμί πάρει ένα χρυσαφί χρώμα το βγάζουμε από το φούρνο.
Αλείφουμε την κόρα του με λίγο βούτυρο (για να γίνει μαλακή και νόστιμη) και το αφήνουμε να κρυώσει.
Αφού κρυώσει μπορούμε να το κόψουμε σε φέτες και να το διατηρήσουμε για 2 μέρες εκτός ψυγείου.
Tante Kiki
23 Comments

Εβδομαδιαίο μενού 14


Καλημέρα και καλή Κυριακή! Για σήμερα μερικές προτάσεις για την ερχόμενη εβδομάδα...
Και μια λιχουδιά: Μελιτζανοσαλάτα
Καλή εβδομάδα! -:))
Tante Kiki
31 Comments

Βινεγκρέτ με μουστάρδα και δύο είδη ξιδιού


Λαδολέμονα, βινεγκρέτ, πέστο, σάλτσες γιαουρτιού, dressings έχουν έναν κοινό σκοπό... να νοστιμίσουν τις σαλάτες μας και ειδικά τις καλοκαιρινές, με τα ωμά, φρεσκότατα λαχανικά της εποχής αλλά και να τους χαρίσουν επιπλέον άρωμα με τα υπέροχα αρωματικά της μεσογειακής μας φύσης που περιέχουν. Η προσθήκη της μουστάρδας βοηθά στην αυξημένη ένταση της γεύσης αλλά και στο ευκολότερο "δέσιμο" της  βινεγκρέτ. Όσο για τα δύο είδη βαλσαμικού ξιδιού, η γεύση τους συμπληρώνει το ένα το άλλο. Έτσι έχουμε μια βινεγκρέτ σφιχτοδεμένη,  με ωραία πυκνότητα που προκύπτει από μια πολύ απλή διαδικασία και εξίσου απλά υλικά που θα νοστιμίσει απίστευτα πράσινες σαλάτες.
ΥΛΙΚΑ για 150 ml 
100 ml ελαιόλαδο
3 κ.σ. λευκό ξίδι βαλσαμικό (ή μηλόξιδο)
2 κ.σ. μαύρο ξίδι βαλσαμικό
1 κ.σ. μουστάρδα απαλή
1 πρέζα σκόρδο αποξηραμένο
1/2 κ.γλ. μέλι
Αλάτι και τετράχρωμο πιπέρι
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Βάζουμε σε ένα μπολ όλα τα υλικά (εκτός από το ελαιόλαδο) και τα χτυπάμε καλά με το σύρμα, έως ότου ομογενοποιηθούν πολύ καλά.
Ύστερα, προσθέτουμε το ελαιόλαδο σιγά με συνεχή ροή, ανακατεύοντας πάντα δυνατά μέχρι να έχουμε μαι ελαφρώς παχύρρευστη σάλτσα.
Μπορούμε, επίσης, να φτιάξουμε την βινεγκρέτ στο multi, προσθέτοντας τα υλικά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, κάτι που αξίζει όταν έχουμε μια μεγαλύτερη ποσότητα υλικών.
Καλό σας Σαββατοκύριακο!!! 
-:))) 
Tante Kiki
10 Comments

Σουβλάκια κοτόπουλου, όταν το γρήγορο φαγητό γίνεται σπιτικό


Σουβλάκια κοτόπουλου, όταν το γρήγορο φαγητό γίνεται σπιτικό

Σουβλάκια ...η αγαπημένη ελληνική λιχουδιά ή μάλλον μια από τις αγαπημένες ελληνικές λιχουδιές! Εύκολο, νόστιμο, με λίγες θερμίδες και πολλή γεύση γίνεται στο μπάρμπεκιου ή στο φούρνο και μετατρέπεται από φαγητό του δρόμου σε σπιτικό. Όπως και να γίνει, δύσκολα θα του αντισταθούν μικροί και μεγάλοι.
Το συγκεκριμένο είναι πολύ μαλακό γιατί γίνεται από μπουτάκι κοτόπουλου. Είναι όμως και σπιτικό κι αυτό σημαίνει ότι έχει μοναδική νοστιμιά και μπορούμε να το προσαρμόσουμε στα μέτρα μας... όσο πικάντικο κι όσο ψημένο το θέλουμε! Είναι ψημένο στο φούρνο αν και εδώ που τα λέμε στα κάρβουνα έχει άλλη νοστιμιά.  Όταν ψηθεί στο φούρνο με τις πιπεριές του, τις πατάτες του και μια απλούστατη σάλτσα γιαουρτιού να το απογειώνει δεν πρόκειται να απογοητεύσει ούτε τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο. Τα "βρώμικα" της καντίνας που στέκονταν σε κάποια γωνιά του δρόμου, λοιπόν, αλλάζουν μορφή και γίνονται "σπιτικά και καθαρά". 

Σουβλάκια κοτόπουλου, όταν το γρήγορο φαγητό γίνεται σπιτικό

Μπορούμε να το συνοδεύσουμε με τηγανιτές πατάτες ή λαχανικά, ωμά ή βραστά, με τηγανόπιτα ή ζυμαρόπιτα (που θα βρείτε ΕΔΩ) ή με φρυγανισμένη φέτα ψωμιού αλειμμένη με λίγο ελαιόλαδο και πασπαλισμένη με αλάτι και ρίγανη. Κι αν λατρεύουμε τη ρίγανη... δεν έχουμε παρά να πασπαλίσουμε με αλάτι και ρίγανη τις ζεστές τηγανιτές πατάτες και να συνοδεύσουμε με μια κρύα μπύρα.

Σουβλάκια κοτόπουλου, όταν το γρήγορο φαγητό γίνεται σπιτικό

ΥΛΙΚΑ για 4 άτομα
  • 8 καλαμάκια για σουβλάκια κοτόπουλου 
  • 5 μπουτάκια χωρίς κόκκαλο
  • 2 κόκκινες πιπεριά
  • 2 πράσινες πιπεριά
  • Μερικά νοματίνια (προαιρετικά)
Για το ψήσιμο
  • Χυμό από 1/2 πορτοκάλι 
  • Χυμό από 1 λεμόνι
  • 1 κ.γλ. μουστάρδα
  • 4 κ.σ. ελαιόλαδο
  • 1 κ.σ. ξίδι βαλσαμικό
  • 1/3 κ.γλ σκόρδο
  • 1/2 κ.γλ. αλάτι
  • 1/2 κ.γλ. πάπρικα γλυκιά
  • 1/3 κ.γλ. κύμινο
  • Θυμάρι
  • Ρίγανη
  • 1 ποτήρι νερό για το ταψί
Σάλτσα μουστάρδας
  • 1/2 φλ.τσ. ζωμό από τα σουβλάκια
  • 4 κ.σ. γιαούρτι
  • 2 κ.σ. τυρί Φιλαδέλφεια
  • 2 κ.σ. μουστάρδα απαλή 
  • 1 κ.σ. κοφτή κόρν φλάουρ
  • Αλάτι και λίγο πιπέρι
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
  1. Κόβουμε σε κομμάτια για σουβλάκια τα μπουτάκια (ή ζητάμε από τον κρεοπώλη μας να τα κόψει).
  2. Σε ένα μπολ αναμιγνύουμε τους χυμούς, το ελαιόλαδο, τη μουστάρδα, το κύμινο, την πάπρικα, το σκόρδο, το λεμόνι,  το θυμάρι, τη ρίγανη, το βαλσαμικό, αλάτι και πιπέρι και βάζουμε μέσα τα κομμάτια κρέατος.
  3. Τα αφήνουμε σκεπασμένα στο ψυγείο για 2-3 ώρες.
  4. Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 200 βαθμούς Κελσίου.
  5. Μετά τα περνάμε στα ξυλάκια για σουβλάκια βάζοντας ανάμεσα κομμάτια πιπεριάς.
  6. Καλύπτουμε το ταψί με  αντικολλητικό χαρτί και προσεκτικά ρίχνουμε το νερό κάτω από το χαρτί (ανασηκώνοντάς το στις άκρες).
  7. Βάζουμε τα σουβλάκια σε ταψί με σχάρα (προαιρετικά) και προσθέτουμε τη μαρινάδα.
  8. Βάζουμε το ταψί στο φούρνο, καλύπτουμε με αλουμινόχαρτο με αντικολλητικό χαρτί (2 σε 1) και αφήνουμε τα σουβλάκια για 35-40 λεπτά να ψηθούν κλειστά.
  9. Ύστερα, βγάζουμε το χαρτί και γυρίζουμε τα σουβλάκια από την άλλη πλευρά.
  10. Ψήνουμε για άλλα 15-20 λεπτά ή μέχρι να πάρουν ένα ωραίο χρώμα.
  11. Όταν είναι έτοιμα, βγάζουμε το ταψί από το φούρνο και παίρνουμε 1/2 φλιτζάνι από το ζωμό που υπάρχει στο ταψί.
Ετοιμάζουμε τη σάλτσα μουστάρδας
  1. Σε ένα μικρό κατσαρολάκι, βάζουμε το ζωμό από τα σουβλάκια, το τυρί κρέμα και τη μουστάρδα σε χαμηλή φωτιά και ανακατεύουμε για να ομογενοποιηθεί.
  2. Μόλις το μείγμα ζεσταθεί και κοχλάσει, προσθέτουμε το γιαούρτι στο οποίο έχουμε διαλύσει το κόρν φλάουρ.
  3. Σε σιγανή φωτιά, ανακατεύουμε έως ότου η σάλτσα μας γίνει παχύρρευστη.
  4. Σερβίρουμε τα σουβλάκια κοτόπουλου με τηγανιτές πατάτες, λαχανικά βραστά ή ωμά και λίγη από τη σάλτσα γιαουρτιού.
Σουβλάκια κοτόπουλου, όταν το γρήγορο φαγητό γίνεται σπιτικό
Tante Kiki
19 Comments

Τροφή για το σώμα αλλά και το πνεύμα χρειάζεται τη δική του τροφή...


Καλή σας μέρα! Σήμερα, είπα να αλλάξουμε λίγο και να ασχοληθούμε με την τροφή για το πνεύμα και όχι για το σώμα! Απαραίτητη κι αυτή για χαλάρωση, ενημέρωση αλλά και πνευματική καλλιέργεια που μας είναι απαραίτητη πάντα αλλά ειδικότερα στις δύσκολες μέρες που διανύουμε!
Θα μου πείτε πώς και το θυμήθηκες... εεεεε, καλοκαίρι είναι και λογικά όλοι έχουμε λίγο περισσότερο ελεύθερο χρόνο, οπότε ας διαβάσουμε! Υπάρχουν βιβλία για κάθε επιθυμία, σε κάθε τιμή (τα βιβλία δεν παλιώνουν), για κάθε ανάγκη, για κάθε στιγμή.
Να λοιπόν μερικά βιβλία που διάβασα κι αγάπησα... βέβαια, δεν είναι όλα λογοτεχνικά αλλά αυτό είναι καλό γιατί πιστεύω ότι έτσι διευρύνονται οι ορίζοντές μας. Φυσικά άλλα είναι γραμμένα από Έλληνες συγγραφείς και άλλα όχι αλλά ποιός μπορεί να πει ότι ένα βιβλίο όπου κι αν ανήκει, δεν συμβάλλει στην καλλιέργειά μας ή την επέκταση των γνώσεών μας και τη διαμόρφωση απόψεων;;; 
Ρίξτε μια ματιά, λοιπόν κι ελπίζω ότι κάτι θα βρείτε που να σας αρέσει κι αν πάλι όχι, δεν έχετε παρά να διαλέξετε για συντροφιά τα βιβλία που εσείς επιθυμείτε γιατί καλή η τροφή για το σώμα αλλά και το πνεύμα χρειάζεται τροφή! -:))

1- "ΤΟ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΟ ΤΗΣ ΑΚΡΑ" , Π. ΚΟΕΛΟ, Εκδ. Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ
"Ηττημένος δεν είναι αυτός που χάνει, αλλά αυτός που παραιτείται". 14 Ιουλίου 1099. Ενώ η Ιερουσαλήμ προετοιμάζεται για την εισβολή των σταυροφόρων, ένας Έλληνας, γνωστός ως Κόπτης, συγκαλεί σε συγκέντρωση τους νέους, τους γέρους, τους άντρες και τις γυναίκες της πόλης. Το πλήθος, που αποτελείται από χριστιανούς, εβραίους και μουσουλμάνους, φτάνει στην πλατεία πιστεύοντας πως θα ακούσει μια ομιλία για το πώς να προετοιμαστεί για τη μάχη, όμως ο Κόπτης δε θέλει να τους πει αυτό. Όλα δείχνουν πως επίκειται η ήττα, αλλά ο Έλληνας θέλει απλώς να παρακινήσει τους ανθρώπους να αναζητήσουν τη σοφία που υπάρχει στην καθημερινότητά τους και έχει σφυρηλατηθεί από τις προκλήσεις και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Πιστεύει πως η πραγματική γνώση βρίσκεται στις αγάπες που ζούμε, στις απώλειες που υφιστάμεθα, στις στιγμές της κρίσης και της δόξας και στην καθημερινή συνύπαρξη με το αναπόφευκτο του θανάτου. "Το Χειρόγραφο της Άκρα" αποτελεί ένα κάλεσμα για να συλλογιστούμε τις αρχές και την ανθρωπιά μας.
2- "ΑΛΕΦ", Π.ΚΟΕΛΟ, Εκδ. Α.Α.ΛΙΒΑΝΗ
Στο πιο προσωπικό μυθιστόρημα που έχει γράψει ως σήμερα, ο παγκοσμίου φήμης συγγραφέας Πάολο Κοέλο επιστρέφει με ένα θαυμαστό ταξίδι ανακάλυψης του εαυτού του. Ο Πάολο, σαν τον ήρωά του στο πολυαγαπημένο μυθιστόρημά του Ο αλχημιστής, αντιμετωπίζει βαθιά κρίση στην πίστη του. Αναζητώντας ένα μονοπάτι προς την πνευματική ανανέωση και ανάπτυξη, αποφασίζει να ξαναρχίσει από την αρχή: να ταξιδέψει, να δοκιμάσει, να έρθει ξανά σε επαφή με τους ανθρώπους και τα τοπία που τον περιστοιχίζουν. 
Με τελικό προορισμό την Αφρική, μέσω Ευρώπης και Ασίας με τον Υπερσιβηρικό, ξεκινάει ένα ταξίδι με σκοπό να ανανεώσει την ενέργεια και το πάθος του. Ωστόσο, δεν περιμένει ότι θα συναντήσει τη Χιλάλ – μια ταλαντούχα νεαρή βιολίστρια που ο Πάολο αγάπησε πριν από πεντακόσια χρόνια, τη γυναίκα που πρόδωσε σε μια πράξη δειλίας με τόσο απόηχο, ώστε τον εμποδίζει από το να βρει την πραγματική ευτυχία στη ζωή που ζει τώρα. Μαζί, ξεκινούν ένα μυστικιστικό ταξίδι στο χώρο και στο χρόνο, περπατώντας σε ένα μονοπάτι που διδάσκει την αγάπη, τη συγχώρεση, και το κουράγιο υπέρβασης των αναπόφευκτων προκλήσεων της ζωής. Το Άλεφ είναι ένα βιβλίο όμορφο, που αποτελεί πηγή έμπνευσης και μας καλεί να συλλογιστούμε το νόημα του δικού μας ταξιδιού: Άραγε βρισκόμαστε στ’ αλήθεια εκεί που θέλουμε, κάνουμε πράγματι αυτό που επιθυμούμε; 
3- "ΚΙ ΟΜΩΣ ΑΝΘΙΖΕΙ", ΛΙΑ ΜΕΓΑΛΟΥ-ΣΕΦΕΡΙΑΔΗ, Εκδ. ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ
Οι άνεμοι των βαλκανικών πολέμων ξεριζώνουν μια ελληνική οικογένεια από τις Σαράντα Εκκλησιές της Ανατολικής Θράκης. Οι επιζήσαντες βρίσκουν καταφύγιο στην απελευθερωμένη Μακεδονία. Στην κοσμοπολίτικη Καβάλα, την τότε «πόλη των δολαρίων», ιδρύουν ένα από τα πρώτα πολυκαταστήματα του ελλαδικού χώρου την εποχή της δόξας των καπνών. Εκεί γεννιέται η Ηλέκτρα με το γονίδιο της γενναιοδωρίας. Εκεί μεγαλώνει σαν πριγκιπέσα. Και ξαφνικά νέος πόλεμος, ελληνοϊταλικός, βουλγαρική κατοχή και νέα φυγή της οικογένειας στη γερμανοκρατούμενη Θεσσαλονίκη. Καινούργιο ξεκίνημα απ’ το ναδίρ, καινούργια προκοπή.
Ένας έρωτας που δοκιμάζεται από τη δίνη του πολέμου. Μια ακριβοπληρωμένη ευτυχία. Τα όνειρα και οι προσδοκίες που σαρώνει ο εμφύλιος. Το πένθος της Ελλάδας, το πένθος της Ηλέκτρας. Κι έπειτα πάλι αγώνας, πάλι δημιουργία, πάλι προκοπή. Η μαχητική Ηλέκτρα στήνει στην Αθήνα μια ζηλευτή επιχείρηση, ώσπου κάποτε έρχεται η ώρα να καταστραφεί κι αυτή. Όχι από πόλεμο ετούτη τη φορά, αλλά από την πιο μεγάλη προδοσία. Η Ηλέκτρα της γενναιοδωρίας, η μεγαλωμένη στα πούπουλα, περπατάει ξυπόλυτη στ’ αγκάθια, αλλά με το κεφάλι πάντα ψηλά.
Σήμερα, στο κατώφλι των ενενήντα της χρόνων, στέκεται όρθια, με την ίδια πάντα γενναιοδωρία, με το ίδιο χαμόγελο καλημέρας. Zωντανό κομμάτι της νεότερης Ιστορίας μας, μαρτυράει για όλα τα ιστορικά γεγονότα που σημάδεψαν τη ζωή της καθώς και την πατρίδα μας, ενώ δεν παραλείπει να σχολιάζει με χιούμορ αλλά και έγνοια για τον τόπο ετούτο τη δύσβατη σημερινή πραγματικότητα. Με τον τρόπο αυτό συμβάλλει στη νεοελληνική μας αυτογνωσία, αφήνοντάς μας μια θετική επίγευση παρ’ όλα αυτά. 


4- "ΑΡΩΜΑ ΒΑΝΙΛΙΑΣ", Λ. ΡΩΣΣΗ-ΖΑΪΡΗ, Εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Έσκιζε το πλεούμενό μας τα ήρεμα νερά κι αφήναμε νύχτα το λιμάνι, σαν κλέφτες της αγάπης, σαν εραστές του ονείρου. Λαμπερά αστεράκια πάνω στη γη, τα φώτα του νησιού πίσω μας, κι εμείς μυρίζαμε το θαλασσινό αεράκι που γινόταν ένα με τα κύτταρά μας, κι εμείς γευόμασταν το φιλί μας, που θύμιζε αλμύρα κι ατόφιο χρυσάφι. Ναι. Έτσι. Έτσι. Είναι πανέμορφη η ζωή. Ουράνια ρόδα του λούνα παρκ, θαλασσινό καραβάκι του έρωτα… 
Η Άρτεμη, το παιδί με το γρατσουνισμένο γόνατο, «χάνεται» ανάμεσα στους Μικρούς Αγγέλους, παρέα με μια Ελλάδα που αναζητάει την ταυτότητά της. Κι ύστερα… ένας βράχος του Σαρωνικού, η Ύδρα, ένας μελαχρινός Μικρός Πρίγκιπας. Άρωμα λεμονανθού σε ένα νησί πνιγμένο στα πεύκα. Γκαράμ Μασάλα και σαφράν, ένα αγόρι από τις μακρινές Ινδίες. Η μυρωδιά της μαγευτικής υγρασίας, η λίμνη των Ιωαννίνων. Ο κλέφτης της αγάπης, η αλμύρα του Αιγαίου. Όλα όσα χρειάζεται για να ταξιδέψει στην Πάτμο, το Νησί της Αποκάλυψης… 
Ένα μυθιστόρημα που ανακατεύει μυρωδιές και γεύσεις, χαϊδεύει υλικά, ξυπνάει μνήμες και προσφέρει ό,τι πολυτιμότερο την αγάπη. Το λάτρεψα!

5- "ΤΟ ΜΗΛΟ ΒΓΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ", Ε. ΑΚΡΙΤΑ, Εκδ. ΔΙΟΠΤΡΑ
H Eύα ήταν η μοναδική γυναίκα ever που όταν μαγείρευε, ο άντρας της δεν της είπε ποτέ "νόστιμο αλλά καμία σχέση με της μάνας μου!" "Η παντελής απουσία χιούμορ από τη Βίβλο είναι ένα από τα πιο παράξενα φαινόμενα στην ιστορία της λογοτεχνίας" είπε ο Alfred North Whitehead. Η Έλενα Ακρίτα μας αποκαλύπτει την αλήθεια πίσω από τα γεγονότα της Βίβλου. Όλοι ξέρουμε τι συνέβη, αλλά με το πέρασμα των αιώνων υπήρξαν ορισμένες παρανοήσεις, μερικές διαστρεβλώσεις, κάποια σπασμένα τηλέφωνα, καταλαβαίνετε, οι διάλογοι δεν μεταφέρθηκαν όπως ακριβώς είχαν συμβεί. Μέχρι σήμερα όμως. Τώρα όλα έρχονται στο φως το εξώτερον. Ένα ιδιαίτερο βιβλίο!
6- "ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΛΠΙΔΑΣ", Δ. ΜΠΟΥΡΑΝΤΑΣ, Εκδ. Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ
Μπορούμε να μετατρέψουμε τον φόβο, την οργή και την αγανάκτηση σε δύναμη, σε ιδέες και σε δημιουργική ενέργεια. Μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι, αν –ατομικά και συλλογικά– παλέψουμε για την αναγέννηση του πολιτικού συστήματος. Μπορούμε, αν, ως πολίτες, ξαναβρούμε τις χαμένες αξίες μας, την ανεξάρτητη και ορθολογική μας σκέψη και αν παίξουμε σωστά και αποτελεσματικά τους κοινωνικούς μας ρόλους – ως γονείς, δάσκαλοι, μαθητές, επιστήμονες, επιχειρηματίες, εργαζόμενοι, παραγωγοί και καταναλωτές. Αυτός είναι ο βασικός λόγος για να διαβαστεί τούτο το βιβλίο. 
Έχουμε πλέον συνειδητοποιήσει ότι φτάσαμε στην οικονομική και πολιτική χρεοκοπία, ότι τα χάσαμε όλα. Χάσαμε την εθνική μας αξιοπρέπεια, αξιοπιστία, υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση. Χάσαμε τη σιγουριά, τη γαλήνη και κάθε αχτίδα αισιοδοξίας. Δυστυχώς, αν συνεχίσουμε στην ίδια πορεία, φοβάμαι ότι θα δούμε ακόμη πολύ χειρότερα. Παρ’ όλα αυτά, ως χώρα, διαθέτουμε αρκετά πλεονεκτήματα, όπως η γεωγραφική θέση, το υψηλό γνωστικό και διανοητικό επίπεδό μας, ο ορυκτός πλούτος, το κλίμα, η γη, η θάλασσα και ο ουρανός, η ιστορία και ο αρχαίος μας πολιτισμός. Συνεπώς, μπορούμε και οφείλουμε να ξαναονειρευτούμε. Μπορούμε να ξεκινήσουμε μια νέα πορεία και να χτίσουμε την πατρίδα που μας αξίζει: ξεχωριστή, αυθεντική, πρωτοπόρα στην οικονομία, στον πολιτισμό, στην οικολογία, στην ανθρωπιά, στο κάλλος, στον έρωτα και στο ήθος. Μπορούμε να κοιτάξουμε τον γαλάζιο ουρανό, να ονειρευτούμε ξανά και να αφήσουμε το όνειρο ν’ αγγίξει το μυαλό, την ψυχή και την καρδιά μας και, λίγο λίγο, να το κάνουμε πραγματικότητα. 
7- "ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ", Γ. ΠΙΝΤΕΡΗΣ, PhD Ψυχολόγος, Εκδ. ΙΒΙΣΚΟΣ
Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ΘΕΡΙΕΨΕ. Το υπαλληλίκι πέθανε. Μένει ο χώρος της ατομικής πρωτοβουλίας ή η απελπισία και η κατάθλιψη. Σε μια τέτοια κατάσταση η ανεργία παύει να είναι μόνον κοινωνικό φαινόμενο. Παρουσιάζει και ψυχολογικό ενδιαφέρον. Κάτω από αυτές τις συνθήκες καθένας μας είναι υπεύθυνος για τις αποφάσεις που παίρνει. Κι εδώ δημιουργούνται καυτά ερωτήματα: Ξέρεις να βγάζεις λεφτά; Να κοστολογείς τον εαυτό σου; Να διαλέγεις συνεργάτες;
Στη συνέχεια το βιβλίο ασχολείται με την αναζήτηση νέων ενδιαφερόντων μ΄ έναν πρωτότυπο τρόπο ο οποίος απευθύνεται στο ασυνείδητο και στη δημιουργικότητα.
Ο καταξιωμένος ψυχολόγος και αγαπημένος συγγραφέας Γιώργος Πιντέρης ασχολείται για πρώτη φορά με άμεσο και μοναδικό τρόπο με ένα από τα πιο καίρια και επίκαιρα θέματα της σύγχρονης Ελλάδας, την ανεργία. Με το μοναδικό του τρόπο και ύφος θα μας εμπνεύσει για άλλη μια φορά να πιστέψουμε ότι οι δυσκολίες υπάρχουν μόνο και μόνο για να ξεπερνιούνται και θα μας βοηθήσει να μην μείνουμε μοιρολατρικά στο πρόβλημα αλλά στη λύση του.
8- "ΓΕΥΣΗ ΑΠΟ ΡΟΔΑΚΙΝΟ", ΤΖΟΑΝ ΧΑΡΙΣ, Εκδ. ΨΥΧΟΓΙΟΣ
Δεν είναι σύνηθες να λαμβάνεις γράμματα από τους νεκρούς.
Όταν η Βιαν Ροσέ παίρνει ένα γράμμα από τον άλλο κόσμο, δεν έχει άλλη επιλογή από το να ακολουθήσει τον άνεμο που φυσά, οδηγώντας την πίσω στο Λανσκνέ, το χωριουδάκι στη νοτιοδυτική Γαλλία, όπου έξι χρόνια πριν είχε ανοίξει ένα μαγαζί με σοκολάτες.
Η Βιαν, όμως, είναι εντελώς απροετοίμαστη γι’ αυτό που θα συναντήσει. Γυναίκες με μαύρες μαντίλες κυκλοφορούν στους δρόμους και παντού είναι διάχυτη η μυρωδιά από μπαχάρια και τσάι δυόσμο. Στην όχθη του ποταμού, απέναντι από την εκκλησία του Σεν Ζερόμ, ορθώνεται ένας μιναρές. Η νέα κοινότητα έχει φέρει τα πάνω κάτω στο χωριό. Επιπλέον, ο εφημέριος Ρενό, ο αιώνιος εχθρός της Βιαν, δέχεται απειλές για τη ζωή του. Και φαίνεται ότι εκείνη είναι η μόνη που μπορεί να τον σώσει…
Μετά το Καυτή Σοκολάτα και το Γόβες και γλυκές αμαρτίες, η αγαπημένη Τζοάν Χάρις, με την ιδιαίτερη γραφή σ’ ένα μυθιστόρημα πιο επίκαιρο από ποτέ, έρχεται και πάλι να μας γεμίσει με απολαυστικές γεύσεις και πικάντικα αρώματα.
9- "ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΣΗΜΙΟΥ", ΚΕΝΙΖΕ ΜΟΥΡΑΤ, Εκδ. ΩΚΕΑΝΙΔΑ
Η ομορφιά κι η χάρη της δεκατετράχρονης Χαζράτ Μαχάλ την οδηγούν στο παλάτι του βασιλιά του Αούντ, του πλουσιότερου κράτους των Ινδιών. Εκεί, χάρη στην εξυπνάδα της, γίνεται τέταρτη γυναίκα του.
Το 1856 η Εταιρεία των Ανατολικών Ινδιών, που αποφασίζει για την τύχη του μεγαλύτερου μέρους της χώρας, διεισδύει στην «πόλη του χρυσού και του ασημιού», το Λούκναου, την πρωτεύουσα του βασιλείου. Ο βασιλιάς εξορίζεται, ο λαός εξεγείρεται, και η Χαζράτ Μαχάλ, με την υποστήριξη του τολμηρού κι αδάμαστου ράτζα Τζάι Λαλ, γίνεται η ψυχή της επανά­στα­σης, που, έναν αιώνα αργότερα, θα καταλήξει στην ανεξαρτησία της Ινδίας, υπό την ηγεσία του Γκάντι.
Η Πόλη του χρυσού και του ασημιού, μια τεράστια ιστορική τοιχογραφία όπου απεικονίζεται ο φλογερός έρωτας της Χαζράτ Μαχάλ και του Τζάι Λαλ, αφηγείται τη ζωή μιας ηρωικής κι αγνοημένης γυναίκας, που, πρώτη αυτή, άνοιξε τον δρόμο για την απελευθέρωση της Ινδίας.Ένα ακόμα βιβλίο της Κενιζέ Μουράτ που το διαβάζεις με μιαν ανάσα.
10- "ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗ ΣΚΙΑ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ", ΧΙΟΥΛΕΡ ΣΚΟΤ, Εκδ. ΩΚΕΑΝΙΔΑ
Μόλις ο Σκοτ Χιούλερ διάβασε την Οδύσσεια, πιάστηκε στα δίχτυα του ήρωά της και των περιπετειών του. Αμέσως συμπόνεσε τον Οδυσσέα που ταξίδεψε περισσότερα από είκοσι χρόνια κόντρα σε θεούς και δαίμονες για να γυρίσει στο σπίτι του, στη γυναίκα του. Ξεκίνησε κι αυτός τη δική του Οδύσσεια και περπάτησε στα χνάρια του Οδυσσέα, από την Τροία μέχρι την Ιθάκη.
Στο δρόμο θα συναντήσει τη σπηλιά του Κύκλωπα στη Σικελία, τη χώρα των νεκρών του Κάτω Κόσμου στην ηπειρωτική Ιταλία, θα δοκιμάσει λωτό στην Τυνησία και θα διασχίσει με καγιάκ τα στενά της Σκύλλας και της Χάρυβδης. Στο ταξίδι θ' ανακαλύψει γιατί το μάθημα της Οδύσσειας -ο κίνδυνος της φιλοδοξίας, η ματαιότητα της δόξας, η αξία της οικογένειας και της αγάπης- παραμένει επίκαιρο εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Και καθώς θα πλησιάζει στον προορισμό του θα μάθει να εκτιμά αυτό που λέει ο Όμηρος από την αρχή: Η μεγαλύτερη περιπέτεια είναι αυτή που σε φέρνει σπίτι σου.
Ένα κείμενο ταξιδιωτικό, πλεγμένο με τις αναμνήσεις ενός ανθρώπου που ξαναδιαβάζει την μεγαλύτερη επική περιπέτεια που γράφτηκε ποτέ, το Ταξίδι στη σκιά του Οδυσσέα είναι μια αφήγηση δύο ταξιδιών -ενός αρχαίου κι ενός σύγχρονου- και μας αποκαλύπτει πως η Οδύσσεια μπορεί να μας διδάξει να γίνουμε καλύτεροι δάσκαλοι, καλύτεροι γονείς, καλύτεροι άνθρωποι.
Tante Kiki
3 Comments

Κολοκυθοκεφτέδες φούρνου, πιο εύκολοι δεν γίνονται


Καλή σας μέρα! Επιστροφή στη βάση μου κι επιτέλους Ίντερνετ κανονικό, χωρίς το συνεχές άγχος για τυχόν υπερβολική χρέωση αλλά και την εκνευριστικά αργή ταχύτητα που για να μπορέσω να επισκεφτώ τα μπλογκοσπιτάκια της γειτονιάς μας κάνω ατελείωτη ώρα... τόσο που τελικά κάνω τα πιο στοιχειώδη και μετά εγκαταλείπω την προσπάθεια!!! Δεν πειράζει όμως, καλοκαίρι είναι και πώς άλλωστε θα καταλάβω τη διαφορά από τις άλλες εποχές!! :))
Tante Kiki
39 Comments

Ταρτελέτες με αλμυρή γέμιση σε χρόνο ρεκόρ


Σνακ, μεζές για μπύρα ή και ούζο αλλά και κρασάκι, κανονικό φαγητό αν θέλουμε αλλά και για μπουφέ ή πικ νικ... μικρές ταρτελέτες γεμάτες με τυριά, ελιές, ντομάτα και δυόσμο... φρέσκο αρωματικό δυόσμο... με άλλα λόγια... νοστιμότατες, αρωματικές, μεσογειακές ταρτελέτες.
Tante Kiki
24 Comments

Γλυκιές τυροκανελένιες ταρτούλες



Καλή σας μέρα και καλή σας εβδομάδα! 
Ο αέρας λυσομανάει και σηκώνει τα κύματα όλο και πιο ψηλά.
Tante Kiki
26 Comments

Μαρμελάδα μήλο με ροδάκινο σε 25 λεπτά!


Καλημέρα, καλημέρα, καλημέρα!! Το καλοκαιράκι στο φόρτε του με τον καιρό καλό κι έναν ολόχρυσο ήλιο να μας φωτίζει (ευτυχώς χωρίς να μας καίει), οι τηλεοράσεις κλειστές ή τουλάχιστον κλειστές σε συγκεκριμένες ώρες για να μη μας τεντώνουν τα νεύρα, Σαββατοκύριακο μπροστά μας… το σκηνικό μια χαρά στημένο! Καρπούζια, πεπόνια, ροδάκινα, κεράσια ακόμη και βερίκοκα να λιάζονται στους πάγκους των μανάβικων έστω και σε τιμές ελαφρώς τσιμπημένες. Σε Μεσογειακή χώρα ζούμε, καλοκαίρι είναι, ένα ελληνικό πρωινό, που βλέπω να το διαφημίζουν όλο και περισσότερα ξενοδοχεία εφέτος, ειδικά το Σαββατοκύριακο είναι απαραίτητο.
Έχει άλλη νοστιμιά το ελληνικό πρωινό με το βούτυρο και το ντόπιο τυρί του, την παραδοσιακή του μαρμελάδα ή το μέλι, τις φρυγανιές ή το φρυγανισμένο ψωμί , τον ελληνικό καφέ αλλά  και το γάλα. Πλούσιο πρωινό… πλούσιο σε γεύση, άρωμα, βιταμίνες… εντάξει και θερμίδες (αλλά δεν θα ασχοληθούμε με τις εν λόγω «κυρίες» που μας κάνουν δύσκολη τη ζωή γιατί αυτές είναι διεθνείς και όχι μόνον ελληνικές).
Πρωινό που μας «κρατάει» μέχρι το μεσημέρι χωρίς να πεινάσουμε, πρωινό που μας γεμίζει ενέργεια και διάθεση για ζωή και μόνον να φανταστούμε όλα αυτά σε ένα καλοστρωμένο τραπέζι, ανάμεσα σε δέντρα σε κάποιο βουνό ή αγναντεύοντας τη θάλασσα από το μπαλκόνι μας.
Αυτά είχα κατά νου όταν έφτασα κάποια Παρασκευή βραδάκι στο χωριατοσπιτάκι μου, όταν ανακάλυψα ότι η μαρμελάδα μου είχε τελειώσει!!! Το μίνι μάρκετ δυό βήματα και ο πάγκος της μαναβικής του γεμάτος με χίλια δυό καλούδια αλλά και τα φορτηγάκια με τους αγρότες να διαλαλούν την πραμάτεια τους να κάνουν παρέλαση μπροστά από το σπίτι (μια συνηθισμένη εικόνα των ελληνικών χωριών που λατρεύω γιατί μου θυμίζει τα μικράτα μου). Μερικά ροδάκινα, μάλλον πρόωρα ωριμασμένα ή καλύτερα ελαφρώς άγουρα (δεν πειράζει έχουν και περισσότερη πηκτίνη) και 3-4 μήλα που υπήρχαν από την προηγούμενη φορά παραμελημένα στο ψυγείο, λίγη ζάχαρη κι ένα ποτήρι με χυμό καρότου και πορτοκαλιού «πήδησαν» γρήγορα στην κατσαρόλα κι άρχισαν να βράζουν για να επιτελέσουν έργο ζωής. Οι μικρές να πηγαινοέρχονται στην κουζίνα τραγουδώντας «καινούργια μαρμελάδα» μιας και στην κουζίνα μας πότε κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς μαρμελάδα θα γευτεί (πέρα από τις παραδοσιακές) κι ένα φακελάκι με φυσική πηκτίνη φρούτων να μου κλείνει το μάτι συνομωτικά για να γίνει η μαρμελάδα του εικοσάλεπτου!!! Ενέδωσα… εσείς δεν θα το κάνατε;;
Ως δια μαγείας (ή ως δια πηκτίνης) η κατάξανθη μαρμελάδα (τύφλα να έχουν οι Βορειοευρωπαίες) ετομάστηκε σε χρόνο ρεκόρ και το ελληνικό πρωινό νάτο και πάλι παρόν στο τραπέζι μας!!! J
Αν, λοιπόν, ξεμείνετε κι εσείς από μαρμελάδα και θέλετε να αποκτήσετε μια σπιτική σε χρόνο ρεκόρ, διαλέξτε τα αγαπημένα σας φρούτα, ζάχαρη  και προσθέστε λίγη πηκτίνη… εξάλλου είναι φυσικό προϊόν (θα σας δείξω πώς φτιάχνω πηκτίνη μόνη μου, από μήλα ή από κυδώνια, αλλά συχνά πυκνά τελειώνει  και τότε… αν βιάζομαι χρησιμοποιώ αυτήν του εμπορίου).
Η φυσική πηκτίνη φρούτων έχει το μεγάλο πλεονέκτημα ( ειδικά για κάποια φρούτα όπως φράουλες, ροδάκινα, βερίκοκα) να «δένει» τη μαρμελάδα χωρίς να πολύ βράσιμο κι αυτό σημαίνει αυξημένη γεύση του φρούτου αλλά και έντονα παρόν το άρωμά του ακόμα και με μικρότερη ποσότητα ζάχαρης. Καλοκαιρινή μαρμελάδα ταχείας πήξεως θα την αποκαλούσα επιστημονικά και με εξοικονόμηση ενέργειας!
Προσοχή όμως, ειδικά αν μειώσουμε την ζάχαρη καλό είναι τη μαρμελάδα να τη διατηρούμε συνέχεια στο ψυγείο. 
ΥΛΙΚΑ
800 γρ. ανάμικτα μήλα και ροδάκινα πολτοποιημένα στο multi (3-4 μήλα και 5 ροδάκινα)
500 γρ. ζάχαρη
1 φύλλο αμπαρόριζα ή 1 φακελάκι ζαχαροβανίλια
1 ποτήρι ανάμικτο φυσικό χυμό από καρότο-μήλο-ροδάκινο-πορτοκάλι (έτοιμο από το μάρκετ)
Χυμό από 1/2 λεμόνι
1 φακελάκι φυσική πηκτίνη φρούτων
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Βάζουμε τα πολτοποιημένα μήλα και τα ροδάκινα μαζί με το χυμό και τα 2/3 της ζάχαρης στην κατσαρόλα και τα αφήνουμε να βράσουν για 20 λεπτά, σε μέτρια φωτιά ανακατεύοντας συχνά με μια ξύλινη κουτάλα.
Αναμιγνύουμε την υπόλοιπη ζάχαρη με τη φυσική πηκτίνη.
Εάν η μαρμελάδα αφρίσει αφαιρούμε τον αφρό.
Αποσύρουμε από τη φωτιά μετά τα 20 λεπτά, προσθέτουμε το μίγμα ζάχαρης με πηκτίνη και το χυμό λεμονιού και συνεχίζουμε να ανακατεύουμε για άλλα 4-5 λεπτά.
Η μαρμελάδα μας είναι έτοιμη.
Η ιδιαιτερότητά της είναι ότι φαίνεται αραιή και δεν μπορούμε με την κουτάλα να σχηματίσουμε το "δρόμο της μαρμελάδας".
Παρ΄όλα αυτά όταν πέσει η θερμοκρασία της θα διαπιστώσουμε ότι η μαρμελάδα έχει δέσει καταπληκτικά.
Μπορούμε να βάλουμε λίγη μαρμελάδα σε ένα κρύο πιατάκι να την αφήσουμε για 5 λεπτά και να διαπιστώσουμε εάν "έδεσε" όσο θέλουμε.
Tante Kiki
13 Comments

Παγωμένο γιαούρτι με κακάο


"Στρίβεις, γλύφεις, βουτάς..." σας λέει κάτι;;; Μα φυσικά τα μπισκότα Oreo κι εκείνη τη διαφήμιση με το πιτσιρίκι που έκανε επίδειξη στον μπαμπά του... αν θυμάμαι καλά. Απ' αυτή τη διαφήμιση ξεκίνησε "το κακό" και ...επεκτάθηκε! Τα πασίγνωστα, αγαπημένα  και θρυλικά μπισκότα Παπαδοπούλου, τα μπισκότα που λατρεύω εδώ και πολλά πολλά χρόνια, κατέληξαν να μπαίνουν σε μια σακούλα στερημένα από τη γέμισή τους που γίνεται βορά στον σύγχρονο τρόπο κατανάλωσης ενός γεμιστού μπισκότου (χαχαχαχα). Τί να πω τώρα εγώ;;;; Έρχεται η Βασιλικούλα, μου ζητάει να στρίβω τα μπισκότα (ακριβώς όπως είδε στη διαφήμιση των Oreo), να βγάζω μετά τη γέμιση, να την κόβω και να την τρώει σκέτη!!!!!!!!!!! Αυτό το παιδί δεν ξέρω σε ποιόν έμοιασε!!!!!! χαχαχαχα  Αλλά, είπαμε έτσι αρχίζει και το πιτσιρίκι στη διαφήμιση και μετά, εκείνο μεν τρώει όλο το μπισκότο και μάλιστα βουτώντας το στο γάλα, εμείς δε μαζεύουμε σακούλες με μπισκότα Παπαδοπούλου ή Oreo, ανάλογα σε ποια φάση βρισκόμαστε και μετά ..."σπάμε το κεφάλι μας" για να βρούμε τρόπους να τα χρησιμοποιήσουμε!!!!! Κατά καιρούς, γιατί "αυτή η κολώνια κρατάει χρόνια" τα έχουμε βάλει σε κορμό, σε παγωτό, σαν βάση για cheesecake, σε κέικ, τα έχουμε ξαναγεμίσει με home made γέμιση και μας την "επέστρεψε" χωρίς δεύτερη κουβέντα όταν προσπαθήσαμε να την πείσουμε ότι είναι η ίδια (η εξέλιξη του είδους και η βελτίωση των νεότερων μοντέλων των παιδιών είναι απίστευτη!!! Άντε να τα ξεγελάσεις, την σήμερον ημέρα!!!! χαχαχαχα), τα έχουμε κάνει smoothies διάφορα (με παγωτό, με γιαούρτι, με γάλα), τα έχουμε βάλει σαν topping σε γιαούρτι αλλά και τα έχουμε φάει με καφεδάκι (υπέροχα τα άτιμα!!!).
Η μικρή μας όμως εκεί... αμετακίνητη, αμετανόητη και αμετάκλητα πειστική... θέλω μόνον τη σοκολάτα από μέσα γιατί αλλιώς δεν τρώω τίποτε!!! "Βρε καλό μου, βρε χρυσό μου"...τίποτε!!! Οι σακούλες έρχονται άδειες και φεύγουν γεμάτα με μπισκοτένια, καφετιά και πολύ σοκολατένια "κελύφια" (όπως λέει και ο παππούς μας!!!).
Έτσι, όταν αποφάσισα να φτιάξω σοκολατένιο παγωτό γιαούρτι, το πρώτο που μου είπε, εντελώς αθώα, η αδερφούλα μου ήταν... "δεν βάζεις και μερικά μπισκοτάκια μέσα;; Θα γίνει πιο ενδιαφέρουσα η γεύση!!" Για αντίδραση εκ μέρους μου ...ούτε λόγος!!!
Αφού, λοιπόν, έγινε το πεντανόστιμο, αφράτο και χωρίς κρυστάλλους υφή παγωτογιαουρτάκι μας... έπεσαν μέσα και τα αντίστοιχα θρυμματισμένα μπισκότα Παπαδοπούλου και συμπληρώθηκε το ...καρέ, εεεεεε... η γεύση θέλω να πω!!!!
Μπήκε στο ψυγείο το παγωτό και μόλις ετοιμάστηκε... "Κορίτσιαααα, έλάτε να φάτε παγωτό γιαούρτι με σοκολάτα!!!!!" Ήρθε η μεγάλη μας κούκλα, έτρεξε και η μικρή μας μαϊμουδίτσα, άρπαξαν από ένα μπολ με παγωτό κι ένα κουτάλι και κάθισαν στο τραπέζι της κουζίνας για να απολαύσουν το παγωτό τους! "Μμμμμμμ! πολύ ωραίο" ακούγεται η φωνή της Ιωάννας! "Αυτό έχει σκουπιδάκια και δεν μπορώ να το φάω... μπλιάαααχχχχχ!" ακούγεται και η μικρή μας ταλιμπανούλα!!! "Τί έχει;;;;;;" τρελλαίνομαι εγώ!!!! "Πώς είναι δυνατόν;;; Τί λες;;;" "Να, έλα να δεις!!!!!" παίρνω την απάντηση. Πάω και τί να δω;;;; Τα "σκουπιδάκια" ήταν τα θρυμματισμένα μπισκότα και το παγωτό έγινε "ρέστο"!!!!
Σε σας, πάντως, προτείνω να το δοκιμάσετε χωρίς να φοβάστε τα "σκουπιδάκια" δηλαδή τα θρυμματισμένα μπισκότα που το απογειώνουν!!! 
Θέλετε να δούμε τη συνταγή;;; Ελάτε, πάμε!!!
ΥΛΙΚΑ
600 γρ. γιαούρτι στραγγιστό με 10% λιπαρά
200 ml κρέμα γάλακτος με 35% λιπαρά
3 φύλλα ζελατίνης
150-160 γρ. ζάχαρη κρυσταλλική
4 κ.σ. κακάο 
60 γρ. κουβερτούρα
1 βανίλια
3-4 κ.σ. κονιάκ
1 πρέζα αλάτι
6-7 μπισκότα σοκολάτας Παπαδοπούλου χωρίς τη γέμιση, θρυμματισμένα
Η "αποδόμηση" των μπισκότων και η προετοιμασία για την ανακύκλωσή τους -:))
Η διαδικασία του παγωτού
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Βάζουμε την κρέμα γάλακτος με την ζάχαρη να ζεσταθεί προσέχοντας να μη βράσει.
Ρίχνουμε στο μίγμα την κουβερτουρα για να λιώσει.
Σε ένα φλιτζάνι νερό βάζουμε τα φύλλα της ζελατίνης και όταν μαλακώσουν τα ρίχνουμε στη ζεστή κρέμα γάλακτος ανακατεύοντας μέχρι να διαλυθεί. 
Σε ένα άλλο μπολ βάζουμε το γιαούρτι, τη βανίλια και το κακάο και ανακατεύουμε μέχρι να ομογενοποιηθεί καλά το μίγμα.
Αναμιγνύουμε τα δύο μίγματα και ανακατεύουμε καλά.
Βάζουμε στην κατάψυξη για 3 ώρες και μετά χτυπάμε το μίγμα στο μίξερ.
Εάν έχουμε παγωτομηχανή, τελειώνουμε το παγωτό σ' αυτή σύμφωνα με τις οδηγίες της.
Εάν δεν έχουμε παγωτομηχανή, βάζουμε το παγωτό στην κατάψυξη για 1 ώρα και μετά το ξαναχτυπάμε δυνατά με το μίξερ χειρός.
Αυτό είναι το δεύτερο και τελευταίο χτύπημα, οπότε και προσθέτουμε τα θρυμματισμένα μπισκότα, ανακατεύοντας απαλά με ένα κουτάλι.
Αφήνουμε στην κατάψυξη για 5-6 ώρες ή για μια νύχτα και μετά, όταν πρόκειται να το σερβίρουμε, το βγάζουμε από την κατάψυξη και περιμένουμε 5-10 λεπτά να μαλακώσει για να το σερβίρουμε.
TIPS
*Εάν δεν έχουμε μπισκότα άδεια από τη γέμισή τους μπορούμε να κάνουμε το εξής... βάζουμε για μισή με μία ώρα τα μπισκότα στο ψυγείο και μετά, τα ανοίγουμε και με ένα μαχαιράκι αφαιρούμε τη γέμιση που την αφήνουμε τώρα εκτός ψυγείου για να μαλακώσει.
Θρυμματίζουμε τα μπισκότα για να τα χρησιμοποιήσουμε στο παγωτό και τη γέμιση τη ρίχνουμε επίσης στο παγωτό αλλά στο στάδιο που χτυπάμε το γιαούρτι με το κακάο λίγο πριν ρίξουμε την χλιαρή κρέμα γάλακτος. Έτσι η γέμιση θα λιώσει και θα ενσωματωθεί στο παγωτό και μετά θα χρησιμοποιήσουμε τα μπισκότα.
Εάν θέλουμε να αποφύγουμε αυτή τη διαδικασία μπορούμε να θρυμματίσουμε τα μπισκότα με τη γέμισή τους αρκεί να τα έχουμε βάλει πρώτα για 1-2 ώρες στο ψυγείο και να είναι κρύα όταν τα ενσωματώσουμε στο παγωτό-γιαούρτι.
* Μεγάλη σημασία στην τελική γεύση του παγωτού-γιαούρτι αλλά και του παγωμένου γιαουρτιού έχει το γιαούρτι που θα χρησιμοποιήσουμε. Πρέπει πάντα να αγοράζουμε το γιαούρτι που μας αρέσει γιατί, όπως είναι φυσικό, η γεύση του επηρεάζει το παγωτό.
Καλή σας μέρα και καλό Σαββατοκύριακο!
-:))
Tante Kiki
23 Comments
No