Πίτσα - παπουτσάκια... ελληνοϊταλική υπερπαραγωγή


Καλή σας μέρα! Tί όμορφη μέρα η σημερινή εδώ επάνω! Ηλιόλουστη, μ' ένα ελαφρύ αεράκι που περνά μέσα από τα φύλλα των δέντρων και τα κάνει να τραγουδούν χαρούμενα τις τελευταίες μέρες του καλοκαιριού! Ήλιος και δροσιά... το καλύτερο! Και μια που έχουμε έναν τόσο ωραίο καιρό...δεν πάμε και σ' ένα νόστιμο φαγητό γιατί η καθημερινότητά μας περιλαμβάνει κι αυτά!
Tante Kiki
21 Comments

Φανουρόπιτα με 9 υλικά


Kαλημέρα σε όλη την αγαπημένη μου μπλογκογειτονιά! Παραδοσιακή ανάρτηση σήμερα γιατί τα ήθη και τα έθιμα πρέπει να τα θυμούνται οι παλιοί και να τα μαθαίνουν οι νέοι. Διαφορετικά πώς μπορεί να προχωρήσει ένα έθνος; 
Στις 27 Αυγούστου, αύριο δηλαδή, η εκκλησία μας τιμά τον Μεγαλομάρτυρα Άγιο Φανούριο, πολιούχο της Ρόδου.
Η ιστορική ύπαρξή του Αγ. Φανουρίου δεν ήταν γνωστή έως τον 14ο αιώνα, οπότε και βρέθηκε η εικόνα του σκάβοντας σε ερείπια κάποιου παλιού ναού έξω από τα τείχη, στο νησί της Ρόδου. Σύμφωνα με την εικόνα του, ο άγιος ήταν νεαρός στρατιώτης ο οποίος υπέστη 12 μαρτύρια. Η εικόνα του βρέθηκε ολοκάθαρη μέσα στα χώματα και υπήρχε επάνω επιγραφή "Άγιος Φανούριος". Από τη Ρόδο εξαπλώθηκε η λατρεία του πρώτα στην Κρήτη, όπου υπάρχουν τρία μοναστήρια προς τιμή του και μετά σε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα! 
Ο Άγιος Φανούριος "συνδέθηκε" με την εύρεση χαμένων αντικειμένων παρετυμολογικά... Φανούριος είναι αυτός που ...φανερώνει! Πολλές φορές συνδέεται με την καλοτυχία ..."του φέγγει" λέει ο λαός για κάποιον που είναι τυχερός μια και ο Άγιος Φανούριο εικονίζεται σε εικόνες με ένα αναμμένο κερί στο χέρι. Σύμφωνα με την λαϊκή παράδοση η μητέρα του Αγίου ήταν αμαρτωλή, σκληρή και άπονη με τους φτωχούς και γι αυτό η φανουρόπιτα γίνεται για το "συγχώριο" της. Κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς πώς και γιατί ξεκίνησε το έθιμο της φανουρόπιτας που είναι μια λαδόπιτα, πάντα νηστίσιμη.  Γίνεται με 7, 9 ή 11 υλικά (αναφορά στους αντίστοιχους αριθμούς που θεωρούνταν από την αρχαιότητα ιεροί και με μαγικές αλλά και μαντικές ιδιότητες. Η πίτα "ευλογείται"  στην εκκλησία και μετά μοιράζεται στους πιστούς για να "συγχωρεθούν" οι αμαρτίες της μητέρας του αγίου.
Οι παλιές νοικοκυρές, την ώρα που έφτιαχναν τη φανουρόπιτα έλεγαν την παρακάτω ευχή:
"Κύριε Ιησού Χριστέ, ο Ουράνιος Άρτος, ο της βρώσεως της μενούσης εις τον αιώνα πλουσιοπάροχος χορηγός, ο δοτήρ των αγαθών, ο δέ Ηλιού τροφήν αγεώργητον πηγάσας, η ελπίς των απηλπισμένων, η βοήθεια των αβοηθήτων και σωτηρία των ψυχών ημών.
Ευλόγησον τα δώρα ταύτα και τους ταύτα σοι προσκομίσαντας, εις δόξαν σήν και τιμήν του αγίου ενδόξου μεγαλομάρτυρος Φανουρίου.
Παράσχου δέ, αγαθέ, τοις ευπρεπίσασι τους πλακούντας τούτους, πάντα τά εγκόσμια καί υπερκόσμια αγαθά σου.
Εύφρανον αυτούς εν χαρά μετά του προσώπου σου, δείξον αυτοίς οδούς προς σωτηρίαν. Τα αιτήματα τών καρδιών αυτών καί πάσαν τήν βουλήν αυτών ταχέως πλήρωσον, οδηγών αυτούς προς εργασίαν τών εντολών σου, ίνα διά παντός εν ευφροσύνη καί αγαλλιάσει
υμνώσι καί δοξάσωσι το πάντιμον καί μεγαλοπρεπές όνομά σου, πρεσβείαις της υπερευλογημένης Θεοτόκου, του αγίου ένδοξου νεομάρτυρος Φανουρίου, του Θαυματουργού, καί πάντων σου τών αγίων."
Πάμε όμως να δούμε τη συνταγή της φετινής φανουρόπιτας με 9 υλικά;
ΥΛΙΚΑ
350 γρ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του, κοσκινισμένο
150 γρ. αραβοσιτέλαιο
200 γρ. ζάχαρη
250 γρ. χυμό πορτοκαλιού
50 γρ. καρύδια ψιλοκομμένα
60 γρ. σταφίδες 
1 κ.γλ. σόδα φαγητού (σκόνη)
1 1/2 κ.γλ. κανέλα
1/2 κ.γλ. γαρίφαλο (σκόνη)
Για το πασπάλισμα
Ζάχαρη άχνη
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου.
Βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ το αραβοσιτέλαιο, τη ζάχαρη, το χυμό, τα ψιλοκομμένα καρύδια, τη σόδα, την κανέλα και το γαρίφαλο και ανακατεύουμε πολύ καλά με το σύρμα, μέχρι να έχουμε ένα ομοιογενές μίγμα.
Προσθέτουμε το μισό αλεύρι συνεχίζοντας το ανακάτεμα.
Ρίχνουμε τις σταφίδες μέσα στο υπόλοιπο αλεύρι και τις ανακατεύουμε.
Σταδιακά και πάντα ανακατεύοντας, ρίχνουμε και το υπόλοιπο αλεύρι (με τις σταφίδες) μέσα στο μίγμα του κέικ.
Μόλις το μίγμα ομογενοποιηθεί (είναι παχύρρευστο και όχι πάρα πολύ αραιό), αλείφουμε με αραβοσιτέλαιο ένα ταψάκι ή μια φόρμα με σούστα 22-24 εκατοστά και αδειάζουμε εκεί το μίγμα.
Βάζουμε στο φούρνο και ψήνουμε για 40-50 λεπτά ή μέχρι να δούμε ότι η φανουρόπιτά μας έχει ψηθεί (ελέγχουμε με τον ίδιο τρόπο όπως όλα τα κέικς).
Αφήνουμε να κρυώσει καλά και μετά πασπαλίζουμε με ζάχαρη άχνη.
ΣΗΜ. Κι αν λατρεύετε το ταχίνι, ετοιμάστε μια φανουρόπιτα με ταχίνι με συνταγή που θα βρείτε ΕΔΩ. Είναι εξίσου νόστιμη και αφράτη με την ιδιαίτερη γεύση του ταχινιού. Όπως και να έχει όμως, με όποια συνταγή θέλετε ...σας παρακαλώ, κάντε το έθιμο, ειδικά αν έχετε παιδιά... γιατί αυτή είναι η κληρονομιά τους.
Και του χρόνου με υγεία! 
Tante Kiki
31 Comments

Όταν το baking αντικατέστησε τη μαγιά...εμφανίστηκε μια χωριάτικη... κουλούρα!


Καλή σας μέρα και καλή εβδομάδα! Πίσω στη βάση μας ξανά! Ξεκουραστήκαμε, ανανεωθήκαμε, θέλαμε κι άλλο αλλά δεν είχαμε (το ξαναείπαμε) και τώρα... εμπρός για την τελευταία εβδομάδα πριν την έναρξη των μαθημάτων (των δικών μου εννοώ όχι των σχολείων... μην αγχώνεστε)! Βέβαια, δεν λέω... ελπίζω με τη συμβολή του καιρού να έχουμε ακόμη μερικά σαββατοκυριακάτικα μπάνια! Γιατί, εδώ που τα λέμε, νωρίς είναι για να τα σταματήσουμε. Παλιότερα, όταν ζούσα μόνιμα στην Καβάλα, ήταν ο Οκτώβριος που σήμαινε το τέλος της παραλίας και του μπάνιου και όχι ο Αύγουστος!!!
Tante Kiki
25 Comments

Πεπόνι και μάνγκο, εξωτική μαρμελάδα με λίγη ζάχαρη


Καλημέρα, καλημέρα!!! Κι έτσι πέρασαν ακόμα μια φορά οι διακοπές... μίνι αλλά διακοπές!! Αυτό ήταν... εχθές το απόγευμα γέμισα μάτια, ψυχή και νου με το υπέροχο θαλασσινό τοπίο του χωριού μου που, αν και, σχετικά κοντά ...άντε να βρεις χρόνο να το επισκεφθείς τον χειμώνα! 
Έτσι, ένα συννεφάκι θλίψης ήρθε και κάθισε δίπλα μου και ...με κάλυψε λίγο... όπως, εξάλλου, κάθε χρόνο την τελευταία μέρα των διακοπών! Γρήγορα όμως το συννεφάκι το έδιωξαν θετικές σκέψεις... πάλι καλά, μου είπα, ακόμα μια χρονιά απόλαυσες τις διακοπές σου! Είναι κι αυτό κάτι που πρέπει να το εκτιμούμε, έτσι δεν είναι;;;
Μ'αυτή τη σκέψη, λοιπόν, ο νους ηρέμησε, η καρδιά γέμισε καλοκαίρι κι ευχήθηκε "και του χρόνου με υγεία" και επανήλθε ξεκούραστη και κεφάτη στα καθημερινά. Τα σχέδια για τον ερχόμενο χειμώνα βγήκαν από το συρτάρι κι άρχισαν να επιζητούν ...να πραγματοποιηθούν. Ένα, ένα θα μπουν στη σειρά, από σήμερα κιόλας και θα πάρουν το δρόμο για να δουν το φως της μέρας! Παρ' όλα αυτά, "καλό χειμώνα" δεν θα σας ευχηθώ! Όχιιιι, αρνούμαι ακόμα... άντε το πολύ "καλό τέλος καλοκαιριού" ή "καλό φθινόπωρο"!! :)) 
Εεεεε, λίγο ακόμα καλοκαίρι μπορούμε να ευχαριστηθούμε... αν συμφωνεί και ο καιρός... βεβαίως, βεβαίως!!!
Μια που ξαναβρεθήκαμε σήμερα θέλω να σας γλυκάνω αλλά με μια πολύ ιδιαίτερη μαρμελάδα... 
Αγαπάμε το πεπόνι και η γλύκα του; Μας αρέσει το ...εξωτικό μάνγκο με κείνη τη νόστιμη δροσιά του και την γήινη επίγευσή του;; Θέλουμε μαρμελάδα αλλά με λίγη ζάχαρη κι αυτή καστανή; Αν οι απαντήσεις είναι θετικές ... τότε πάμε να δούμε την παρακάτω συνταγή που έχει όλο το άρωμα και τη γεύση των δύο φρούτων αλλά χωρίς πολλή ζάχαρη μια και τα σάκχαρά τους ...περισσεύουν!! Η λουίζα ή η βανίλια τους χαρίζει λίγο πιο έντονη προσωπικότητα και ο χυμός λεμονιού τα βοηθά να κρατήσουν το χρώμα τους αλλά και να δεχθούν μιαν ελαφρά οξύτητα που τα αναδεικνύει. Όσο για τη φυσική πηκτίνη ...αυτή συμβάλλει στο να "δέσει" γρήγορα η μαρμελάδα και να μείνει ατόφια η γεύση τους χωρίς πολύ βράσιμο!
Συμφωνούμε;;; Αν ναι... πάμε να διαβάσουμε τη συνταγή!!!
ΥΛΙΚΑ
500 γρ. πεπόνι (καθαρό βάρος)
400 γρ. ώριμο μάνγκο (καθαρό βάρος)
230-250 γρ. καστανή ζάχαρη
χυμό από 1 λεμόνι
2-3 φύλλα λουίζα ή 2 φακελάκια φυσική ζαχαροβανίλια vahiné
1 φακελάκι φυσική πηκτίνη φρούτων
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Πολτοποιούμε το πεπόνι και το μάνγκο και βάζουμε τον πολτό σε μια κατσαρόλα.
Αναμιγνύουμε την πηκτίνη με τη ζάχαρη και τη ζαχαροβανίλια (εάν βάλουμε βανίλια για άρωμα και όχι λουίζα) και τα προσθέτουμε στα φρούτα.
Εάν βάλουμε λουίζα προσθέτουμε τα φύλλα της και ανακατεύουμε.
Προσθέτουμε και τον χυμό λεμονιού.
Βράζουμε τη μαρμελάδα σε μέτρια φωτιά για 5-6 λεπτά και ελέγχουμε εάν έχει δέσει όσο θέλουμε, βάζοντας μια ποσότητα μαρμελάδας σε ένα πιατάκι.
Την αφήνουμε να κρυώσει λίγο και σέρνουμε ένα κουτάλι χωρίζοντας τη μαρμελάδα σε δύο μέρη. 
Εάν ενωθούν αυτά τα δύο μέρη, η μαρμελάδα θέλει κι άλλο δέσιμο.
Εάν μείνουν χωρισμένα, η μαρμελάδα είναι έτοιμη. 
Στο εσωτερικό του καπακιού των δύο βάζων τοποθετούμε ένα στρογγυλό κομμάτι αντικολλητικού χαρτιού που το έχουμε αλείψει με λίγο κονιάκ για καλύτερη συντήρηση.
Εάν είναι έτοιμη, αποσύρουμε από τη φωτιά και γεμίζουμε ζεστά, αποστειρωμένα βάζα που τα κλείνουμε καλά  και τα τοποθετούμε ανάποδα επάνω σε μια πετσέτα μέχρι να κρυώσουν.
Μετά το άνοιγμα η μαρμελάδα διατηρείται στο ψυγείο.
Καλή σας συνέχεια!!!
Tante Kiki
9 Comments

Σπιτική μουστάρδα λευκού κρασιού... μια κίτρινη περιπέτεια


Καλή σας μέρα!!! Καλοκαίρι και ζέστη πάνε μαζί... κι οι παραλίες το ίδιο και τα μπάνια! Ας τα απολαύσουμε όσο ο μήνας προχωρά προς το τέλος του μια και είμαστε ήδη 2 μόνον μέρες πριν την μεγάλη γιορτή του Δεκαπενταύγουστου! 
Μια τέτοια μέρα, ηλιόλουστη και ζεστή πριν xxxx χρόνια ήρθε στον κόσμο ένα μωράκι, στρουμπουλό και όμορφο, με λιγοστό ξανθό μαλλάκι και φουσκωτά μαγουλάκια! Η αδερφούλα μου!! Για μένα ήσουν ένα πανέμορφο δώρο που λάτρεψα από την πρώτη κιόλας στιγμή!
Αδερφούλα μου, σου εύχομαι, λοιπόν, σήμερα μέσα από την καρδιά μου ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ κι ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ!! Μακάρι όλα σου τα όνειρα να γίνουν πραγματικότητα! Να σε χαιρόμαστε και να χαίρεσαι την οικογένειά σου! Και του χρόνου με υγεία και χαρά!
Και τώρα στην σημερινή μας διαφορετική συνταγή! Μια συνταγή για σπιτική μουστάρδα που την φτιάχνω εδώ και 3 χρόνια πολύ συχνά και μάλιστα με διαφορετικής "έντασης και ποιότητας" σκόνη μουστάρδας (απαλή ή καυτερή). Η συγκεκριμένη έγινε με δυνατή, καυτερή σκόνη μουστάρδας και αραιώθηκε με αλεύρι (όσο περισσότερο αραιώνεται με αλεύρι τόσο πιο άτονη γίνεται). 
Η σπιτική μουστάρδα είναι εύκολη! Πολύ εύκολη, θα έλεγα, αλλά θέλει να τη δοκιμάζουμε για να σταματήσουμε την προσθήκη υλικών στο σημείο που μας αρέσει η γεύση της.
Το ξέρετε ότι η πρώτη συνταγή μουστάρδας χάνεται στα βάθη των αιώνων; Σε Ινδικά και Σουμεριακά κείμενα η μουστάρδα εμφανίζεται από το 3000 πΧ.! Οι Έλληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν τους σιναπόσπορους για να καρυκεύουν κρεατικά και ψάρια και αφού τους πολτοποιούσαν, τους ανακάτευαν με κρασί κι έφτιαχναν ένα είδος σάλτσας. Ήταν κάπου στον 6ο αιώνα, στην Βουργουνδία που έκανε την πρώτη της εμφάνιση. Αργότερα, τον 14ο αιώνα ο πάπας Ιωάννης είχε τέτοια λατρεία στη μουστάρδα που δημιούργησε τη θέση του μουσταρδιέρη. Προχωρώντας στον 16ο αιώνα βρίσκουμε την πρώτη μουστάρδα με ξύδι στη Νέα Ορλεάνη και γύρω στο 1630 στη Ντιζόν, όπου, σήμερα, υπάρχει και το αντίστοιχο μουσείο. Το 1866 ο Τζ. Κόλμαν, της γνωστής μάρκας μουστάρδας, διορίσθηκε επίσημος μουσταρδοποιός της βασίλισσας Βικτωρίας. Κάπου στον 18ο αιώνα εμφανίστηκε και η συνταγή της "δυνατής" μουστάρδας. 
Η μουστάρδα διαφοροποιείται ανάλογα με τους σπόρους που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή της. Από το σινάπι φτιάχνουμε τη λευκή και κίτρινη μουστάρδα, από το Brassica juncea την καφέ μουστάρδα και από το Β. Νιγρα την μαύρη μουστάρδα. Σήμερα οι ποικιλίες και οι γεύσεις μουστάρδας είναι πάρα πολλές κι έχουν εμπλουτιστεί με φρούτα, αρωματικά, μπαχαρικά, μέλι ακόμα και λικέρ!
Και με τη σημερινή ανάρτηση σας αφήνω για λίγες μέρες! 
Θα τα ξαναπούμε την Πέμπτη στις 21 του μηνός! 
Καλά να περνάτε και να προσέχετε!!!
ΥΛΙΚΑ για 170 γρ. μουστάρδα
3 κ.σ. σκόνη μουστάρδας
6 κ.σ. μηλόξιδο
3 κ.γλ. μέλι
4 κ.σ. απαλό ελαιόλαδο ή ηλιέλαιο
5 κ.σ. αλεύρι
4 κ.σ. λευκό κρασί
1-2 κ.σ. νερό
1/2 κ.γλ. αλάτι
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Βάζουμε τη σκόνη μουστάρδας και 1 κ.σ. αλεύρι σε ένα μπολ.
Προσθέτουμε 2 κ.σ. μηλόξιδο, 1 κ.γλ. μέλι, 2 κ.σ. ελαιόλαδο και το αλάτι.
Ανακατεύουμε με το σύρμα σιγά σιγά έως ότου ομογενοποιηθεί το μίγμα.
Προσθέτουμε σταδιακά (μία μία κουταλιά από το καθένα) και πάντα ανακατεύοντας το αλεύρι, το κρασί, το μέλι, το μηλόξιδο, το ελαιόλαδο.
Ανακατεύουμε καλά μέχρι να έχουμε ένα καλά ομογενοποιημένο μίγμα.
Εάν, όταν τελειώσουμε τα υλικά, το μίγμα μας είναι πηχτό, προσθέτουμε και 1-2 κ.σ. νερό και ανακατεύουμε και πάλι καλά.
Εάν, είναι αραιό, προσθέτουμε λίγο αλεύρι.
Όταν έχουμε μια μουστάρδα με την υφή της έτοιμης ή την υφή που θέλουμε τότε την βάζουμε σε αποστειρωμένο (όχι ζεστό) βάζο και την αφήνουμε στο ψυγείο για 24 ώρες, ώστε να "δέσουν" γεύσεις και αρώματα.
Όσο περνούν οι μέρες η γεύση της γίνεται πιο μεστή.
Διατηρείται στο ψυγείο για 2 μήνες σε καλά κλειστό γυάλινο βάζο.
TIPS
* Καλό είναι όταν αγοράσουμε την σκόνη μουστάρδας να γνωρίζουμε (εάν την αγοράσουμε από μπαχαράδικο έχουν πάνω από ένα είδος) εάν πρόκειται για δυνατή, απαλή ή όχι.
Αυτό επηρεάζει ΑΜΕΣΑ την ποσότητα άλευρου που θα προσθέσουμε για να την κάνουμε όπως θέλουμε.
Η δική μου σκόνη ήταν για καυτερή, δυνατή μουστάρδα κι έτσι πρόσθεσα αρκετό αλεύρι, ελαιόλαδο και μέλι για να την κάνω πιο απαλή.
* Επειδή η ποιότητα και η "δύναμη" της σκόνης μουστάρδας διαφέρει καλό είναι να προσθέτουμε σταδιακά τα υλικά (σιγά σιγά από κάθε ένα) και να δοκιμάζουμε για να πετύχουμε τη γεύση που θέλουμε και να σταματήσουμε να προσθέτουμε τα υλικά στο σημείο που αυτή η γεύση μας ικανοποιεί.
* Εάν θέλουμε η μουστάρδα μας να έχει ένα ιδιαίτερο άρωμα τότε αντικαθιστούμε το νερό με χυμό πορτοκαλιού και λίγο ξύσμα πορτοκαλιού (ή αντίστοιχα λεμονιού).
* Εάν αναμείξουμε αυτή τη μουστάρδα με μαγιονέζα (έτοιμη ή, ακόμα καλύτερα, σπιτική έχουμε ένα καταπληκτικό αποτέλεσμα για να δώσουμε γεύση σε σαλάτες ή διάφορα σάντουιτς.
* Τέλος, προσθέτοντας στη μουστάρδα πιπέρι ή αρωματικά, όπως εστραγκόν, θυμάρι, δεντρολίβανο (γίνεται καταπληκτική) έχουμε μια ιδιαίτερη γεύση για ψητά ή μπιφτέκια.
Πηγές πληρφοριών: www.news.gr & ginorto.blogspot.com
Tante Kiki
23 Comments

Γλυκό κουταλιού καρπούζι τριφτό ή αλλιώς... το διάφανο γλυκό!


                        Η απίστευτη νοστιμιά της καρπουζόφλουδας
 Γλυκό κουταλιού καρπούζι τριφτό ή αλλιώς... το διάφανο γλυκό!

Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!!
Αύγουστος, το καρπούζι στα καλύτερά του κι εγώ αβάσταχτα ερωτευμένη μαζί του (ευτυχώς όχι μόνον με το καρπούζι ... να το επισημάνω για να μην διαμαρτυρηθεί κάποιος ...και δικαιολογημένα εδώ που τα λέμε χαχαχα!!).
Είναι η εποχή που ποτέ από το τραπέζι δεν λείπει ο κατακόκκινος, γλυκός θησαυρός! Πάντα σαν φρούτο, πότε πότε σαν φρουτοποτό, άλλοτε σαν γρανίτα και τώρα σαν βανιλάτο γλυκό του κουταλιού παρέα με μερικά αμυγδαλάκια και μάλιστα η φλούδα του γιατί η δροσερή του καρδιά έγινε μια πεντανόστιμη μαρμελάδα (θα "σκάσει μύτη" κι αυτή)!

 Γλυκό κουταλιού καρπούζι τριφτό ή αλλιώς... το διάφανο γλυκό!

Το γλυκό του κουταλιού καρπούζι το γευόμουν από μικρή! Υπάρχει στη γευστική μου μνήμη καλά χαραγμένο αν και όχι πάντα τυλιγμένο με άρωμα και νοστιμιά! Οι περισσότεροι συγγενείς έφτιαχναν γλυκό καρπούζι και μάλιστα "τριφτό" σαν το κυδώνι δηλαδή! Άλλοι όμως έβαζαν βανίλια, άλλοι αμπαρόριζα, άλλοι κανέλα και υπήρχαν κι αυτοί που είτε έβαζαν ελάχιστο "άρωμα" είτε καθόλου και τότε... τότε, μου μύριζε!!! Μου μύριζε άσχημα αλλά ήταν κι αυτό μέρος του παιχνιδιού ή μάλλον του διαγωνισμού γευσιγνωσίας του συγκεκριμένου γλυκού. 

 Γλυκό κουταλιού καρπούζι τριφτό ή αλλιώς... το διάφανο γλυκό!

Εκείνη την εποχή οι επισκέψεις μεταξύ συγγενών ήταν όχι απλώς ένα συνηθισμένο γεγονός αλλά ένα επιβεβλημένο γεγονός. Ένας καθιερωμένος τρόπος ένδειξης ενδιαφέροντος και αγάπης αλλά κι ο πιο συνηθισμένος τρόπος εορτασμού των ονομαστικών γιορτών. Θυμάμαι ακόμη, σαλόνια γεμάτα κόσμο που συζητά, γελά, διαφωνεί αλλά σε χαμηλούς τόνους πάντα, σχολιάζει. Εμείς τα παιδιά να τρέχουμε από το ένα δωμάτιο στο άλλο και να μαζευόμαστε συνήθως σε κάποια ευρύχωρη κουζίνα όπου μας σέρβιραν διάφορα καλούδια! Ανάμεσα σ'αυτά το γλυκά, αυτό του κουταλιού ήταν απαραίτητο... δεν θυμάμαι πάστες ή σοκολάτα (πέρα από τα κεράσματα σε ασημί, χρυσό ή ροζ χαρτάκι! Θυμάμαι όμως ρεβανί, καρυδόπιτες, μπακλαβάδες και άλλα αυτού του τύπου. Το γλυκό του κουταλιού όμως ήταν πάντα παρών. Κι έτσι δοκίμαζες... αναγκαστικά!! Έτσι έκανα πάρα πολλά χρόνια να φτιάξω γλυκό κεράσι (πόσο χάλια ήταν αυτό που δοκίμαζα κάθε χρόνο από μια αγαπημένη, κατά τα άλλα, συγγενή)!! -:)

 Γλυκό κουταλιού καρπούζι τριφτό ή αλλιώς... το διάφανο γλυκό!

Το ίδιο γινόταν και με το γλυκό καρπούζι! Άλλοτε πιο καλό, άλλοτε λιγότερο καλό αλλά πάντα το δοκίμαζα! -:) Όταν το έφτιαχνε όμως η γιαγιά... μοσχοβολούσε βανίλια, αμπαρόριζα και μερικές φορές κανέλα! Ήξερε "το βιος" της... όπως έλεγε... δεν έτρωγα τίποτε (ή σχεδόν) που να μην έχει έντονο άρωμα... να μην μοσχοβολάει δηλαδή (εδώ που τα λέμε... ακόμη το έχω το κουσούρι!)!


 Γλυκό κουταλιού καρπούζι τριφτό ή αλλιώς... το διάφανο γλυκό!

Γλυκό κουταλιού καρπούζι τριφτό ή αλλιώς... το διάφανο γλυκό!
 Γλυκό κουταλιού καρπούζι τριφτό ή αλλιώς... το διάφανο γλυκό!

Print Friendly and PDF
Περιγραφή: Το κλασσικό γλυκό καρπούζι που εδώ και χρόνια έφτιαχναν οι μαμάδες μας, διάφανο, τραγανό και αρωματικό!
Ποσότητα: 3-4 βάζα των 500 γρ.
ΥΛΙΚΑ
    • 1 κιλό από το άσπρο μέρος της φλούδας του καρπουζιού, τριμμένη σε χοντρό τρίφτη
    • 950 γρ. ζάχαρη
    • 1 λίτρο νερό
    • 2 ή 3 φακελάκια ζαχαροβανίλια Vahiné ( σκόνη φυσικής βανίλιας)
    • χυμό από 2 λεμόνια
    • 20-25 αμυγδαλάκια χωρίς τη φλούδα τους 

    ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ:

    1. Καθαρίζουμε το πράσινο μέρος της φλούδας και το κόκκινο του καρπουζιού και αφήνουμε μόνον το άσπρο μέρος.
    2. Το τρίβουμε στον χοντρό τρίφτη ή το κόβουμε σε λωρίδες μικρές με ένα ψαλίδι κουζίνας.
    3. Το βάζουμε με νερό σε κατσαρόλα και το βράζουμε σε σιγανή φωτιά για 7-8 λεπτά ή μέχρι να γίνει πιο ανοιχτόχρωμο (όχι να γίνει διαφανές).
    4. Το στραγγίζουμε και το βάζουμε σε ταψάκι.
    5. Το αφήνουμε στον ήλιο σκεπασμένο με τούλι για 2 ώρες.
    6. Βάζουμε το νερό με τη ζάχαρη σε μια κατσαρόλα και αφήνουμε να βράσει το σιρόπι για 10 λεπτά.
    7. Προσθέτουμε το χυμό από το ένα λεμόνι και τα τριμένο καρπούζι.
    8. Αφήνουμε το γλυκό να βράσει σε χαμηλή προς μέτρια φωτιά μέχρι να δούμε ότι το σιρόπι έχει δέσει.
    9. Προσθέτουμε το χυμό του άλλου λεμονιού, τα αμύγδαλα και τα φακελάκια ζαχαροβανίλιας και αφήνουμε το γλυκό να βράσει για άλλα 7-8 λεπτά.
    10. Ελέγχουμε το "δέσιμο" του γλυκού, παίρνοντας λίγο από το σιρόπι και στάζοντας σταγόνες σε ένα κρύο πιατάκι ή βάζουμε το σιρόπι σε ένα πιατάκι και το αφήνουμε για λίγο να κρυώσει.
    11. Εάν το σιρόπι έχει δέσει, αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και γεμίζουμε ζεστά, αποστειρωμένα βάζα που τα τοποθετούμε ανάποδα επάνω σε πετσέτα μέχρι να κρυώσουν.
    ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
    Το γλυκό αυτό μοσχοβολάει βανίλια κυρίως γιατί η φλούδα του καρπουζιού δεν έχει ιδιαίτερα έντονο άρωμα.

     Γλυκό κουταλιού καρπούζι τριφτό ή αλλιώς... το διάφανο γλυκό!

    Tante Kiki
    17 Comments

    Νηστίσιμο κριθαρότο φούρνου...ωδή στο κριθαράκι


    Καλή σας μέρα! Ο Αύγουστος είναι ήδη μια πραγματικότητα και είμαστε πια μιαν αναπνοή από τη μεγάλη γιορτή της Παναγίας! Έχοντας, λοιπόν, κατά νου ότι πάρα πολλοί ανάμεσά μας νηστεύουν θα μιλήσουμε σήμερα για μια νοστιμιά που έχει σαν αρχή της ένα ταπεινό ζυμαρικό... το κριθαράκι!
    Tante Kiki
    29 Comments

    Καγιανάς με πιπεριές και λουκάνικα


    Καλημέρα, καλημέρα!! Είπαμε Αύγουστος... όσο λιγότερη ώρα στην κουζίνα τόσο το καλύτερο! Εξάλλου, το καλοκαίρι μπήκε στην τελική του ευθεία, οπότε όσο προλαβαίνουμε ακόμα κι όσο μας το επιτρέπει ο καιρός ...ας το απολαύσουμε!!! Για σήμερα, ένα γρήγορο κι αγαπημένο φαγητό! Ένα φαγητό που, αν και, μοιάζει με τα αυγά στραπατσάδα, έχει βασικές διαφορές!
    Tante Kiki
    30 Comments

    Κέικ με ροδάκινα και κεράσια...πιο αφράτο δεν γίνεται!


    Καλή και νόστιμη εβδομάδα να έχουμε, χωρίς βροχές αλλά και χωρίς καύσωνα!!! (Ο άπληστος ο άνθρωπος φαίνεται!!! χαχαχα:)
    Πίτα, τάρτα ή κέικ με ροδάκινα;; Προσωπικά θα το χαρακτήριζα κέικ και μάλιστα κέικ αφράτο και ελαφρά υγρό. Απόλυτα υγιεινό, εύκολο, γρήγορο, με την υπογραφή του Άκη Πετρετζίκη και τη δική μου εκτέλεση χωρίς να αλλάξω τίποτε παρά μόνον να μετατρέψω τα φλιτζάνια που χρησιμοποιούνται σαν μονάδα μέτρησης σε γραμμάρια για να είναι πιο εύκολη η συνταγή ακόμα και από τους πιο αρχάριους!
    Ένα κέικ που μόλις το είδα το αγάπησα! Υγιεινό, με ελάχιστα υλικά και πολύ, μα πολύ φρουτένιο!!! Όταν κατέφθασαν και τα αποξηραμένα κεράσια, δώρο από την Αμερική το τοπίο συμπληρώθηκε και το πράγμα πήγαινε μόνο του στην ... κουζίνα!!!
    Πάμε να δούμε πώς γίνεται; Μη βιαστείτε να πείτε άλλο ένα κέικ με φρούτα ...όχι δεν ανήκει στην κατηγορία "ακόμα-ένα-κέικ"! Αυτό το κέικ είναι μόνο του μια ...κατηγορία του τύπου "το-πιο-αφράτο- κέικ- του-κόσμου!!!". 
    Η πρώτη μπουκιά σε ...καθηλώνει με τη νοστιμιά και το άρωμα που αναδύεται!! Ροδακινοάρωμα στο φουλ! Και μετά έρχεται η σχεδόν ...αέρινη αφρατάδα... μέχρι να το δαγκώσεις... εξαφανίζεται!!! Με γάλα για πρωινό, με καφέ για πρωινό και απογευματινό, με παγωτό βανίλια ή καϊμάκι για γλυκό!! Αλλά δεν αξίζει να σας καθυστερώ περισσότερο... πάμε γρήγορα στη συνταγή!!!
    ΥΛΙΚΑ για ένα ταψάκι 30Χ30
    40 γρ. βούτυρο (ή μαργαρίνη για νηστήσιμο)
    3 κ.σ. ηλιέλαιο
    190 γρ. φαρίνα που φουσκώνει μόνη της (λευκή ή ολικής άλεσης)
    1 κ.γλ. κοφτό μπέικιν πάουντερ
    1/2 κ.γλ. αλάτι
    250 γρ. γάλα με λίγα λιπαρά (ή γάλα καρύδας / αμυγδάλου / σόγιας για να έχουμε ένα κέικ νηστήσιμο)
    110 γρ. ζάχαρη άσπρη (ή 120 γρ. καστανή)
    2 καψουλάκια βανιλίνης
    1 πρέζα κανέλα (προαιρετικά)
    3 ώριμα μέτρια ροδάκινα σε φέτες
    80 -100 γρ. αποξηραμένα κεράσια (ή cranberries)
    ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
    Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου.
    Βάζουμε το βούτυρο και το ηλιέλαιο στο ταψί και βάζουμε το ταψί στο φούρνο για 5-7 λεπτά. 
    Σε ένα μπολ, ανακατεύουμε τη φαρίνα, το μπέικιν, το αλάτι, τη ζάχαρη, τη βανιλίνη και την κανέλα (αν βάλουμε).
    Προσθέτουμε το γάλα και ανακατεύουμε καλά.
    Βγάζουμε το ταψί από το φούρνο και ρίχνουμε το λιωμένο, καυτό βούτυρο και ηλιέλαιο μέσα στο μίγμα μας.
    Ανακατεύουμε καλά και το ξαναρίχνουμε γρήγορα στο ταψί.
    Στο σημείο αυτό βλέπουμε ότι το μίγμα έχει κάνει μια λεπτή κρούστα στα τοιχώματα του ταψιού επειδή αυτό ήταν καυτό.
    Προσθέτουμε από πάνω τα ροδάκινα και τα αποξηραμένα κεράσια.
    Βάζουμε στο φούρνο και αφήνουμε το κέικ να ψηθεί για 45-55 λεπτά και να πάρει ένα ωραίο χρώμα η επιφάνειά του.
    Αφήνουμε το γλυκό να κρυώσει λίγο και μετά το κόβουμε σε κομμάτια ή το σερβίρουμε με κουτάλι από το ταψί σε μπολ.
    Συνοδεύουμε με καφέ, γάλα, κρύο τσάι, παγωτό βανίλια ή καϊμάκι!
    Tante Kiki
    18 Comments

    Η μαρμελάδα της γιαγιάς ...γλυκιά και μεθυστική σαν την αγκαλιά της!


    Πρωί πρωί, γιαγιά κι εγγονές μισονυσταγμένες ακόμα...μιαν αγκαλιά! Ματάκια μισόκλειστα, παιδικά κεφαλάκια που γέρνουν τρυφερά πάνω στην γέρικη αγκαλιά, την πιο τρυφερή, την πιο ζεστή του κόσμου! Κι έπειτα, αρχίζουν τα παραμύθια που ξετυλίγονται, το ένα μετά το άλλο... με απαλή φωνή μέχρι να εξαφανιστεί το γάλα κι από τις δύο φλιτζάνες! Και μετά; Και μετά; Μετά, το ντύσιμο ("οι νυχτικιές είναι για τον ύπνο" ακούγεται η σοβαρή και αποφασιστική φωνή της γιαγιάς) κι ο κάθε ένας στο ...πόστο του. Η γιαγιά στην κουζίνα, σαν μια καλή μάγισσα πάνω από το τσουκάλι της, απ' όπου ξεχειλίζουν αρώματα κι ατμοί, ανακατεύει, ανακατεύει, ανακατεύει ασταμάτητα. Μερικές φορές ανοίγει το ντουλάπι με τα άπειρα μπουκαλάκια γεμάτα σκόνες και μπιλάκια κι όλο κάτι ρίχνει στην κατσαρόλα. Αμέσως ο αέρας γεμίζει με αρώματα που ακόμα κι έξω από το σπίτι να είσαι σε οδηγεί κατευθείαν στην κουζίνα! Εξάλλου, η κουζίνα δεν είναι το καλύτερο δωμάτιο του σπιτιού ή μήπως είναι ιδέα μου; Οι μικρές καθισμένες... εκεί δίπλα παίρνουν βαθιές ανάσες για να ρουφήξουν το γλυκό συννεφάκι που τώρα ξεχύνεται στον αέρα. Μυρωδιά από μεστωμένα ροδάκινα, βερίκοκα και κάτι άλλο ...ένα άρωμα Χριστουγέννων πλανιέται στον αέρα... κακουλέ ή μάλλον κάρδαμο!! Πωπώωω!!! Ακούγεται να μονολογεί η γιαγιά και μετά... κορίτσια μόλις θα γίνει η μαρμελάδα αυτή και θα κρυώσει  θα αλείψω δυό μεγάλες φέτες με βούτυρο, από το ζυμωτό ψωμί που μας έφερε εχθές η θεία!! Από πάνω θα βάλω απ' αυτή την μαρμελάδα και θα την απολαύσετε ...είμαι σίγουρη... θα γλύφετε και τα δαχτυλά σας!! και οι μικρές περιμένουν κι ανυπομονούν ταυτόχρονα!!
    Η μαρμελάδα κοχλάζει σαν μαγικό φίλτρο και γίνεται πηχτή όσο πρέπει και πορτοκαλί όσο πρέπει και η ξύλινη κουτάλα τη γεύεται πρώτη αχόρταγα! Κι ύστερα το τσουκάλι απομακρύνεται από τη φωτιά και το πολύτιμο περιεχόμενό του μπαίνει στα βάζα που κλείνουν κάνοντας "φλαπ" με ένα ολόχρυσο καπάκι. Ένα μπολ γεμίζει και τα παιδικά ματάκια μένουν να το κοιτάζουν ώσπου στρογγυλοκάθεται στο ψωμί με το βούτυρο και ...η πρώτη δαγκωνιά γεμίζει το στόμα νοστιμιά κι άρωμα!!! Τί γλύκα!!! Σαν το πιο γλυκό φιλί ...αυτό της γιαγιάς!
    Πάμε να ετοιμάσουμε και μαζί το μαγικό αυτό φίλτρο;
    ΥΛΙΚΑ
    500 γρ. βερίκοκα ξεφλουδισμένα και ψιλοκομμένα (καθαρό βάρος)
    500 γρ. ροδάκινα ξεφλουδισμένα και ψιλοκομμένα (καθαρό βάρος)
    850 γρ. καστανή ζάχαρη
    3 κ.σ. μέλι
    Χυμό από 3 μεγάλα πορτοκάλια
    150 ml μοσχάτο κρασί Σάμου ή Λήμνου
    4-5 σποράκια κάρδαμου μισοσπασμένα τυλιγμένα με τούλι
    Χυμό από 1 λεμόνι
    ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
    Βάζουμε τα βερίκοκα, τα ροδάκινα, τη ζάχαρη, το μέλι και το χυμό από τα πορτοκάλια σε μεγάλη κατσαρόλα.
    Τα βάζουμε σε σιγανή προς μέτρια φωτιά να βράσουν για 10 λεπτά.
    Προσθέτουμε τα σποράκια του κάρδαμου (έτσι ή μέσα σε τούλι αν σας ενοχλούν όπως τις μικρές μας) και αφήνουμε τη μαρμελάδα να βράσει για άλλα 10 λεπτά.
    Προσθέτουμε το χυμό λεμονιού και το γλυκό κρασί και αφήνουμε να βράσει μέχρι να "δέσει".
    Ελέγχουμε το δέσιμο της μαρμελάδας είτε στάζοντας μια σταγόνα σε ένα κρύο πιατάκι είτε βάζοντας μια μικρή ποσότητα σε ένα πιατάκι και χωρίζοντάς το στη μέση... φτιάχνοντας "τον δρόμο της μαρμελάδας".
    Στην πρώτη περίπτωση, η σταγόνα δεν θα πρέπει να χάσει το σχήμα της γιατί αν το χάσει τότε η μαρμελάδα μας θέλει κι άλλο "δέσιμο".
    Στη δεύτερη περίπτωση, ο "δρόμος της μαρμελάδας" δεν θα πρέπει να εξαφανιστεί γιατί εάν ενωθούν τα δύο μέρη σημαίνει ότι η μαρμελάδα θέλει κι άλλο "δέσιμο", οπότε βράζουμε 5 λεπτά ακόμη.
    Μόλις δούμε ότι η μαρμελάδα μας είναι έτοιμη, κατεβάζουμε αμέσως από τη φωτιά κι αν θέλουμε να σταματήσουμε αμέσως τον βρασμό, βάζουμε την κατσαρόλα σε ένα ταψί γεμάτο κρύο νερό αλλιώς την αφήνουμε απλά εκτός "φωτιάς".
    Γεμίζουμε με τη ζεστή μαρμελάδα, ζεστά και αποστειρωμένα βάζα, κλείνουμε καλά με το καπάκι και τοποθετούμε ανάποδα, επάνω σε μια πετσέτα μέχρι να κρυώσουν καλά.
    Διατηρούμε σε σκοτεινό και δροσερό μέρος.
    Όταν ανοίγουμε ένα βάζο μετά το διατηρούμε στο ψυγείο.
    ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΜΙΑΝ ΟΜΟΡΦΗ ΜΈΡΑ ΚΙ ΕΝΑΝ ΓΛΥΚΟ ΜΗΝΑ!!
    Tante Kiki
    23 Comments
    No