Γλυκοπατάτες με μέλι... το ελαφρύ επιδόρπιο!


Η έμπνευση της στιγμής μπορεί να αλλάξει πολλά! Από μια απλή μέρα μέχρι τον τρόπο που αντιλαμβάνεσαι τον κόσμο! Φέρνει πάντα, ή σχεδόν πάντα, μια αλλαγή πορείας που... ποτέ δεν είσαι σίγουρος για το αποτέλεσμά της γιατί κανείς και τίποτα δεν σου εγγυάται την επιτυχία! Παρ΄όλα αυτά η έμπνευση της στιγμής είναι μια δημιουργική απελευθέρωση που μπορεί, πάντα, να σε οδηγήσει σε υπέροχα μονοπάτια γεμάτα συναισθήματα χαράς, απόλαυσης και ευδαιμονίας ενίοτε και άσχετα από το αποτέλεσμα.
Αυτή η έμπνευση της στιγμής (χέρι χέρι με την επιθυμία για μια γλυκιά, κανελάτη γεύση) με επισκέφθηκε εχθές την ώρα που στα χέρια μου στριφογύριζα μια κατακόκκινη γλυκοπατάτα που έχει γίνει πια η αγαπημένη μου!
Ξεκίνησα για ένα κέικ με γλυκοπατάτες (εξαιρετικό και θα το δεις την ερχόμενη εβδομάδα) και μια στιγμή μόνον, όπου ένα συννεφάκι ήρθε και στάθηκε εκεί κοντά μου, ήταν αρκετή για να με κάνει να αλλάξω πορεία και...
ανοίγοντας το ντουλάπι να πάρω ένα αντικολλητικό τηγάνι αντί της κατσαρόλας και να το απιθώσω επάνω στο μάτι της κουζίνας. Όχι δεν ήθελα να τηγανίσω κάτι... εξάλλου, είναι συνήθεια της γράφουσας να χρησιμοποιεί το αντικολλητικό τηγάνι σαν ...ψηστιέρα... ενίοτε και σαν κατσαρόλα (το πόσο βολικό είναι δεν λέγεται!!!)!!!
Μια γλυκοπατάτα (έτσι κι αλλιώς η άλλη αρκούσε για το κέικ) σε κύβους, μερικά ξερά δαμάσκηνα (απλά τα λατρεύω), λίγο μέλι, καρύδια και κανέλα, όλα υλικά που υπάρχουν πάντα στα ντουλάπια της κουζίνας μου ήταν υπέρ-αρκετά για ένα ελαφρύ γλυκάκι, πολύ φιλικό προς τον ..."χρήστη" από κάθε άποψη.
Κάτι σαν γρήγορο γλυκό του κουταλιού και μάλιστα με ένα απλό, αντικολλητικό τηγάνι! Ελάχιστα υλικά, άκρως υγιεινά και οικονομικά (με λίγο να "τσιμπάει" η τιμή της γλυκοπατάτας), σε μόνον 20-25 λεπτά, που θα το απολαμβάνεις σκέτο ή με γιαουρτάκι χωρίς καμιά μα καμιά επιδρομή τύψεων! Μοναδικό!!


ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ
ΨΥΓΕΙΟ
μαγειρεμα
ΣυνολικΟσ χρονοσ
ΜΕΡΙΔΕΣ
 10 λεπτά
----
15 λεπτά
25 λεπτά
2-3

ΥΛΙΚΑ
1 μεγάλη γλυκοπατάτα, σε κύβους
1 κ.σ. μέλι (ή σιρόπι σφενδάμου ή σιρόπι αγαύης)
1 κ.σ. καρύδια κομμένα
1/2 κ.γλ. κανέλα
1 φλ.τσ. τσάι του βουνού (ή νερό)
4-5 ξερά δαμάσκηνα κομμένα (προαιρετικά)
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Βάζουμε στο τηγάνι τους κύβους γλυκοπατάτας και προσθέτουμε το τσάι του βουνού (ή το νερό).
Τις αφήνουμε σε μέτρια φωτιά μέχρι να μαλακώσουν και να εξατμιστούν εντελώς τα υγρά τους (αν θέλουμε οι γλυκοπατάτες να "κρατούν λίγο στο δόντι" μειώνουμε το τσάι ή το νερό σε μισό φλιτζάνι τσαγιού).
Ενώ είναι ακόμα το τηγάνι στην φωτιά, προσθέτουμε τα δαμάσκηνα και περιχύνουμε με το μέλι.
Ανακατεύουμε και πασπαλίζουμε με τα καρύδια και την κανέλα.
Το γλυκό μας είναι έτοιμο!!
Το απολαμβάνουμε σκέτο ή με γιαούρτι και πάντα με μέτρο!!
Tante Kiki
16 Comments

Χορτόπιτα νηστίσιμη ...ή ο χορός του πράσινου Σεπτέμβρη


Το να φτιάξει κάποιος μια χορτόπιτα είναι μια εύκολη διαδικασία και ειδικά στην χώρα μας όπου όλες, μα όλες ανεξαιρέτως οι γιαγιάδες και μετά απ 'αυτές οι μαμάδες ξέρουν να φτιάχνουν πίτες... ίσως τις καλύτερες πίτες στον κόσμο! Όμως...  υπάρχει ένα όμως κατά την μεταφορά της τέχνης και της παράδοσης αυτής στις πιο σύγχρονες γενιές που ναι, φτιάχνουν πίτες αλλά, κάπου μέσα στο νου υπάρχει πάντα μια, έστω... απειροελάχιστη αγωνία για το γευστικό αποτέλεσμα! 
Λίγο αυτό, λίγο η έλλειψη χρόνου, συν το γεγονός ότι οι περισσότεροι από μας δεν γνωρίζουμε αρκετά καλά όλα τα χόρτα που η ευλογημένη ελληνική γη έχει την συνήθεια να μας χαρίζει, συχνά πυκνά καταλήγουμε είτε στο ταψάκι της έτοιμης πίτας από το μάρκετ (που δεν έχω τίποτα εναντίον του και πιστεύω ότι κατέχει μια θέση στην κουζίνα μας σε περίπτωση ανάγκης) είτε στο έτοιμο φύλλο! Τί κρίμα!!
Η διαδικασία ετοιμασίας, ψησίματος και μετά απόλαυσης μια πίτας, μια ολοδικιάς μας πίτας φτιαγμένης από τα καλύτερα υλικά είναι απίστευτα δημιουργική αλλά και χαλαρωτική. Το ζύμωμα της ζύμης και το άρωμά της, το καθάρισμα, πλύσιμο και κόψιμο των λαχανικών και μετά το άνοιγμα του φύλλου και το στρώσιμο στο ταψί αφαιρούν από την διαδικασία ακόμα και το ελάχιστο ίχνος αίσθησης μια κάποιας δυσκολίας. Κι όπως σε κάθε τι... η εξάσκηση είναι το παν!
Ωστόσο, άλλο είναι να φτιάξεις μια χορτόπιτα κι άλλο να "κυνηγάς" την τέλεια χορτόπιτα... εκείνη που η γιαγιά έφτιαχνε σε χρόνο ρεκόρ σαν να ήταν το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο! Εκείνη που καρφωμένη, ακόμα, στην γευστική σου μνήμη σε έκανε να παραμιλάς από νοστιμιά σε κάθε της μπουκιά! Το φύλλο τραγανό, τα χόρτα θεϊκά και η γεύση... η απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στην αλμύρα και στην γλύκα!
Μέχρι τώρα, η χορτόπιτα της καρδιάς μας είχε χόρτα ζεματισμένα και σοταρισμένα μα αυτή τη φορά... η παράδοση που θέλει τα χόρτα ωμά και ελαφρώς μαραμένα από το τρίψιμο με αλάτι νίκησε κατά κράτος τις όποιες λίγο πιο σύγχρονες πινελιές. Και η γευστική διαφορά φάνηκε! Umami! H μαγεία της γευστικής παράδοσης αν και... κάθε πίτα έχει τη δική της χάρη! Δεν συμφωνείτε;
Να έχετε μιαν όμορφη και νόστιμη ημέρα αλλά και εβδομάδα!! :))

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ
αναπαυση ζυμησ
ΨΗΣΙΜΟ
ΣΥΝΟΛΙΚΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
ΜΕΡΙΔΕΣ
 30 λεπτά
30 λεπτά
50 - 60 λεπτά
110-120 λεπτά
12-24 ανάλογα με το μέγεθος

ΥΛΙΚΑ για ένα ταψί με διάμετρο 26-28 εκατ. 
Για το φύλλο
300 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
100 γρ. αλεύρι ολικής άλεσης
1 1/2 κ.γλ. αλάτι
1 κ.γλ. ζάχαρη καστανή
4 κ.σ. ελαιόλαδο
2 κ.σ. μηλόξιδο
140 - 160 γρ. νερό (σε θερμοκρασία δωματίου)
Για τη γέμιση
300 γρ. σπανάκι
150 γρ. σέσκουλα
120 γρ. παντζαρόφυλλα (με τον μίσχο μόνον μέχρι εκεί που φτάνει το φύλλο)
1 πράσο 
4-5 κρεμμυδάκια
4 κ.σ. άνηθο
4 κ.σ. τραχανά ξινό
1 κ.σ. ζάχαρη (προαιρετικά)
120 ml ελαιόλαδο για τη γέμιση + λίγο ακόμα για το ταψί και την επιφάνεια της πίτας
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Ετοιμάζουμε τη ζύμη για το φύλλο
Βάζουμε το αλεύρι σε ένα μεγάλο μπολ και προσθέτουμε το αλάτι, τη ζάχαρη, το ελαιόλαδο και το ξίδι.
Σταδιακά, προσθέτουμε το νερό και αρχίζουμε να ζυμώνουμε.
Ζυμώνουμε μέχρι να έχουμε μια ζύμη μαλακή, εύπλαστη, που δεν κολλάει στα χέρια.
Την τυλίγουμε σε διαφανή μεμβράνη και την αφήνουμε, εκτός ψυγείου, να ξεκουραστεί για 30 λεπτά.
Ετοιμάζουμε τη γέμιση
Πλένουμε καλά και ψιλοκόβουμε τα χόρτα (το σπανάκι, τα σέσκουλα, το πράσο, τα παντζαρόφυλλα, τα κρεμμυδάκια και τον άνηθο).
Προσθέτουμε το αλάτι, το πιπέρι, την ζάχαρη και το ελαιόλαδο και τρίβουμε καλά τα χόρτα έτσι ώστε να μαραθούν.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου, στον αέρα.
Φτιάχνουμε την πίτα
Χωρίζουμε τη ζύμη σε 4 κομμάτια.
Ανοίγουμε το πρώτο φύλλο τόσο πιο μεγάλο από τις διαστάσεις του ταψιού όσο 
να περισσεύει γύρω από το ταψί.
Ραντίζουμε με λίγο ελαιόλαδο και ανοίγουμε το δεύτερο φύλλο.
Το απλώνουμε επάνω στο πρώτο φύλλο χωρίς να το πιέσουμε με τα χέρια μας.
Πασπαλίζουμε  με τον τραχανά και γεμίζουμε την πίτα με τη γέμιση.
Ανοίγουμε το επόμενο φύλλο, ακριβώς στις διαστάσεις του ταψιού και το τοποθετούμε επάνω στη γέμιση.
Ραντίζουμε με λίγο ελαιόλαδο και ανοίγουμε το τελευταίο φύλλο.
Το απλώνουμε σχηματίζοντας ζάρες και φροντίζοντας να υπάρχει αέρας ανάμεσα στα δύο φύλλα, για να γίνουν τραγανά.
Διπλώνουμε στις άκρες τα κάτω φύλλα προς τα επάνω δημιουργώντας τον κόθρο.
Με ένα πινέλο αλείφουμε απαλά την πίτα με λίγο ελαιόλαδο και την χαράζουμε, προσέχοντας να μην κόψουμε τα κάτω φύλλα.
Βάζουμε το ταψί στην κάτω θέση του φούρνου.
Ψήνουμε για 50-60 λεπτά ή μέχρι να δούμε ότι η πίτα μας έχει πάρει ένα ωραίο καστανόξανθο χρώμα.
Ανασηκώνουμε ελαφρά την άκρη της πίτας, ελέγχοντας αν έχει ψηθεί καλά και από κάτω.
Βγάζουμε το ταψί από τον φούρνο και αφήνουμε την πίτα να κρυώσει για 15-20 λεπτά πριν την κόψουμε στις χαράξεις που ήδη κάναμε και την σερβίρουμε.
Tante Kiki
18 Comments

Εβδομαδιαίο μενού 21


Καλημέρα σας! 22 Σεπτεμβρίου... φθινοπωρινή ισημερία και πρώτη, επίσημη μέρα του Φθινοπώρου!
Τα χρώματα του άγγιξαν πια την πόλη αν και τα δέντρα δεν θέλουν να αφήσουν την καταπράσινη φορεσιά τους κι ο ήλιος, που τόσες μέρες ήταν ακριβοθώρητος, έκανε και πάλι την θριαμβευτική του εμφάνιση! Οι γήινες αποχρώσεις ζεσταίνουν την καρδιά μας και δείχνουν τον δρόμο για την επιστροφή στις χαρές του σπιτιού, στην ζεστασιά και την θαλπωρή της κουζίνας! 
Αφήνουμε πίσω μας την "ανάγκη" και την επιθυμία να είμαστε σε μια παραλία και να απολαμβάνουμε τις δροσερές σαλάτες και τα καλοκαιρινά φαγητά. Μπαίνουμε στην εποχή με τις όμορφες, φθινοπωρινές μέρες χωρίς την αβάσταχτη ζέστη, με τις βροχούλες που κάνουν το χώμα να αναδύει ένα μοναδικό άρωμα, με τις πρώτες ψύχρες που σε κάνουν να μην ξεχνάς να ρίχνεις την ζακετούλα πάνω σου! Κι όσο για την κουζίνα,  είναι καιρός να αρχίσει και πάλι να απλώνει σπιτικές μυρωδιές με άλλα, πιο φθινοπωρινά υλικά, μυρωδιές που θα χαραχθούν ξανά βαθιά στην γευστική μας μνήμη, που θα ενώσουν όλους γύρω από το οικογενειακό τραπέζι, που θα μαζέψουν τα γέλια και τις κουβέντες μέσα στο σπίτι!
Μ' αυτά και μ' αυτά τί καλύτερο από έναν προγραμματισμό για το μενού της επόμενης εβδομάδας; Θα μας βοηθήσει να απαντήσουμε στο αιώνιο ερώτημα "Τί να μαγειρέψω;" αλλά και να κάνουμε τις απαραίτητες προμήθειες έγκαιρα για να απολαύσουμε όσο περισσότερο μπορούμε το αγαπημένο φθινόπωρο και την φύση που ετοιμάζεται να ξεκουραστεί και να ηρεμήσει από την τρέλλα του καλοκαιριού! 
Ας δούμε, λοιπόν, ένα λίγο πιο φθινοπωρινό μενού.
ΔΕΥΤΕΡΑ                             Ταλιατέλες με μανιτάρια πλευρώτους

ΤΡΙΤΗ                                 Χοιρινές μπριζόλες φούρνου

ΤΕΤΑΡΤΗ                             Τουρλού φούρνου

ΠΕΜΠΤΗ                             Τηγανόπιτα με γιαούρτι

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ                        Λαχανόρυζο με κόκκινα φασόλια 

ΣΑΒΒΑΤΟ                            Καγιανάς με πιπεριές & λουκάνικα

ΚΥΡΙΑΚΗ                             Χοιρινό με μπύρα στην κατσαρόλα

Το γλυκό της Κυριακής         Κρέμα λεμονιού με σάλτσα μελιού 

Το σνακ της εβδομάδας         Το κέικ "Άνευ"
Να έχετε ένα όμορφο Σαββατοκύριακο! :)
Tante Kiki
18 Comments

Αλμυρά μπισκοτάκια... αγαπημένα τυρογατάκια


Καλημέρα και καλή εβδομάδα! 
Είναι κάποιες μέρες που, όσο και να μην πίνεις, δεν λες όχι σε ένα ποτηράκι λευκό κρασί! Έτσι, γιατί είναι Σαββατόβραδο και θέλεις να απολαύσεις μια ταινία χωμένη στον καναπέ σου ή γιατί θέλεις να χαλαρώσεις λίγο περισσότερο όταν γύρω σου όλα συνηγορούν στο να έχεις νεύρα κορδόνια! Έλα όμως που το κρασάκι θέλει το κάτι τις του!
Τα φώτα χαμηλωμένα, στην τηλεόραση η ταινία που διάλεξες να δεις και δίπλα σου στον καναπέ ο καλός σου που, ευτυχώς του άρεσε η ταινία κι έτσι δεν διαμαρτύρεται παρά βλέπει σιωπηλός και συνεπαρμένος από την πλοκή!
Παίρνει το μπουκάλι και γεμίζει δυο ποτήρια με ένα κατάξανθο, αρωματικό κρασί... μια πολύ καλή παρέα για τέτοια Σαββατόβραδα που το cocooning (αλήθεια το θυμάται κανείς τώρα που πέρασε η μόδα του;;) είναι το μόνο που επιθυμείς.
Με το τηλεκοντρόλ στο χέρι και το δάχτυλο να πιέζει το pause... σηκώνεσαι και πας τρέχοντας στην κουζίνα όπου δίπλα στις μικρές μπρουσκέτες με κοτοσαλάτα και στα χορτοπιτάκια βρίσκεται μια ακόμα πιατέλα αλλά αυτή γεμάτη με μικρές, καστανόμαυρες.... γατούλες! Γατούλες μπατόν σαλέ ή αλλιώς μικρά ελιοτυρένια, καστανόξανθα αλμυρά μπισκοτάκια που είναι ό,τι πρέπει για συνταίριασμα στον λευκό θησαυρό που γέμισε τα ποτήρια. 
Αχ αυτές οι τυρένιες γατούλες είναι άκρως δελεαστικές! Από την πρώτη στιγμή, εκεί στον πάγκο της κουζίνας, που έχεις μπροστά σου το μπολ με το κίτρινο τυρί (το Ορεινό Χανίων τα απογειώνει αλλά και το Πεκορίνο Αμφιλοχίας τους δίνει ένα εκπληκτικό αποτέλεσμα) όπου προσγειώνονται τα κομματάκια από τις ελιές Καλαμών οι αισθήσεις σου παίρνουν φωτιά! Η αίσθηση της αλμυρής ζύμης στα χέρια σου, τα αρώματα του τυριού και της ελιάς και το απαλό αλεύρι (λευκό, ολικής ή ανάμικτο) σε γεμίζουν ανυπομονησία! Υπομονή όμως! Τα μπισκοτάκια θα γίνουν, θα φουρνιστούν, θα γεμίσουν αρώματα την κουζίνα και μόλις κρυώσουν θα γίνουν οι μικρές, αμαρτωλές μπουκίτσες για κάθε ώρα και κάθε στιγμή ...πόσο μάλλον για μια ωραία ταινία με ένα ποτήρι λευκό κρασί στο χέρι.

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ
ΨΥΓΕΙΟ
ΨΗΣΙΜΟ
ΣυνολικΟσ χρονοσ
ΚΟΜΜΑΤΙΑ
 15 λεπτά
20-25 λεπτά
12-15 λεπτά
47-55 λεπτά
40-55 μικρά

ΥΛΙΚΑ 
125 γρ. βούτυρο από το ψυγείο
170 γρ. τριμμένη γραβιέρα "Ορεινό Χανίων" ψιλοτριμμένο
10-12 ελιές Καλαμών ψιλοκομμένες
5 κ.σ. γάλα
1 κ.γλ. αλάτι
1/2 κ.γλ. ζάχαρη
1/3 κ.γλ. πιπέρι μαύρο φρεσκοτριμμένο
260-280 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Καλύπτουμε 2 λαμαρίνες φούρνου με αντικολλητικό χαρτί.
Κόβουμε σε λεπτά φετάκια το κρύο βούτυρο.
Ανακατεύουμε το τυρί με τις ελιές σε ένα μπολ.
Βάζουμε το βούτυρο σε ένα μπολ με το αλάτι, το πιπέρι και τη ζάχαρη και το χτυπάμε μέχρι να αφρατέψει.
Προσθέτουμε το τυρί με τις ελιές ανακατεύοντας στην πιο χαμηλή ταχύτητα.
Σταδιακά προσθέτουμε το αλεύρι και μόλις το μείγμα πήξει είτε χρησιμοποιούμε τα άγκιστρα του μίξερ για το ζύμωμα είτε ζυμώνουμε με το χέρι μέχρι να έχουμε μια ομοιογενή ζύμη ελαφρώς σφιχτή.
Ανοίγουμε σε φύλλο με πάχος μισό εκατοστό περίπου και με ένα κουπ-πάτ κόβουμε στο σχήμα που θέλουμε.
Εναλλακτικά, κόβουμε με ένα μαχαίρι τετράγωνα ή μακρόστενα μπισκοτάκια.
Τοποθετούμε στις λαμαρίνες που έχουμε ετοιμάσει.
Βάζουμε τις λαμαρίνες για 20-25 λεπτά στο ψυγείο.
Στο μεταξύ, προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 170 βαθμούς Κελσίου.
Ψήνουμε τα μπισκότα για 12-15 λεπτά ή μέχρι να δούμε ότι απέκτησαν ένα χρυσόξανθο χρώμα.
Προσοχή: Όταν βγάλουμε τα μπισκότα από τον φούρνο θα είναι μαλακά αλλά θα γίνουν κανονικά μόλις κρυώσουν.
Αφήνουμε τα μπισκότα να κρυώσουν καλά πριν τα τοποθετήσουμε σε πιατέλα ή σε μπολ που κλείνει αεροστεγώς για να τα διατηρήσουμε για 1 εβδομάδα.
Tante Kiki
29 Comments

Γεμιστά ρολά μελιτζάνας με 4 υλικά


Καλοκαίρι χωρίς μελιτζάνες γίνεται; Δεν γίνεται!
Με καταγωγή από την Ασία, οι μελιτζάνες πρωτοκαλλιεργήθηκαν στην Κίνα και στην Ινδία ενώ στην Ευρώπη έφτασαν τον 12ο αιώνα. Το αγγλικό της όνομα "eggplant" προέρχεται από το σχήμα που είχαν οι άσπρες μελιτζάνες που έμοιαζαν με μεγάλα αυγά. 
Μεγάλες, στρογγυλές, χοντρές σκούρες μωβ μελιτζάνες, οι γνωστές "φλάσκες", ιδανικές για μελιτζανοσαλάτα, τηγάνι, μουσακά.
Λεπτές, μακρόστενες, σε λιλά χρώμα με μικρές, λευκές ρίγες, οι γνωστές "τσακώνικες", ιδανικές για παπουτσάκια, ξεφλουδισμένες για τηγάνι αλλά και ρολά που τυλίγονται ιδανικά γύρω από σουτζουκάκια.
Μαύρη, μακρόστενη και λυγερόκορμη, μέτρια σε πάχος η ιδιαίτερη μελιτζάνα Λαγκαδά.
Κι έπειτα, μικρές σχετικά, λαχταριστές, κάτασπρες με φίνα, γλυκιά σάρκα και χωρίς ιδιαίτερα σπόρια οι μελιτζάνες Σαντορίνης που, εδώ, είναι ακριβοθώρητες. 
Λευκές μελιτζάνες! Μια ποικιλία που δεν την είχα δει μέχρι πέρυσι που κατέφθασε στο σπίτι ο παππούς από την λαϊκή, με μια σακούλα λευκές μελιτζάνες και την φράση... "είναι πιο γλυκές από τις μωβ!". Κι όμως, οι λευκές μελιτζάνες είναι οι πρώτες που εμφανίστηκαν!
Όποια, όμως, κι αν είναι η εμφάνιση μιας μελιτζάνας η ουσία είναι ότι είναι ένα αγαπημένο και δημοφιλές λαχανικό που μας κάνει να απολαμβάνουμε την ιδιαίτερη, γλυκόπικρη νοστιμιά της αλλά και την απίστευτη ευελιξία της που αναδεικνύεται από έναν πλούτο συνταγών.
Αυτή τη φορά, δύο από τις λευκές μελιτζάνες, που βρήκα στην αγορά της Καβάλας κάποιο καλοκαιρινό πρωινό, έγιναν μικρά ρολά, με τυρένια γέμιση και σπασμένα αράπικα φιστίκια. Η απαλή νοστιμιά τους ήταν τέτοια που προτίμησα να μην προσθέσω σκόρδο ή κάποιο άλλο αρωματικό μια που αναδεικνύονταν το συνταίριασμα του λαχανικού με την ιδιαίτερη γεύση της βαρελίσιας φέτας. Κι όσο για τα μικρά, ταπεινά φιστίκια... αυτά απογείωναν το σύνολο και έκαναν τον ουρανίσκο να παρουσιάζει φαινόμενα εθισμού ειδικά όταν τα μικρά μελιτζανορολάκια στολίστηκαν με μια πινελιά με βαλσαμικό ξίδι και σύκο.  Με ούζο ή μπύρα αλλά και με κρύο κρασί είναι μοναδικά μεζεδάκια. Θεϊκή απλότητα!

ΥΛΙΚΑ για 8 άτομα
2 μελιτζάνες λευκές (ή όποια άλλη ποικιλία μας αρέσει)
250 γρ. τυρί κρέμα
150 γρ. τυρί φέτα βαρελίσια
100 γρ. φιστίκια αράπικα ωμά (κατά προτίμηση χωρίς αλάτι)
Ρίγανη & Θυμάρι 
Ελαιόλαδο
Αλάτι 
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Πλένουμε τις μελιτζάνες, τις κόβουμε σε λεπτές φέτες (κατά μήκος) και τις αφήνουμε για 30 λεπτά μέσα σε αλατόνερο για να ξεπικρίσουν (αν και για τις λευκές μελιτζάνες δεν χρειάζεται το ξεπίκρισμα).
Τις ξεπλένουμε, τις αφήνουμε να στραγγίσουν από τα νερά και τις απλώνουμε σε μια λαμαρίνα που έχουμε αλείψει με ελαιόλαδο.
Προθερμαίνουμε τον φούρνο σε αντιστάσεις πάνω-κάτω.
Πασπαλίζουμε με αλάτι, ρίγανη και θυμάρι και ψήνουμε στην μεσαία σχάρα για 20-25 λεπτά ή μέχρι να δούμε ότι έχουν μαλακώσει και ψηθεί αλλά δεν έχουν ξεραθεί.
Βγάζουμε από το φούρνο και αφήνουμε να κρυώσουν πολύ καλά.
Στο μεταξύ, χονδροκόβουμε τα φιστίκια στο multi.
Βάζουμε σε ένα μπολ τα τυριά και τα ανακατεύουμε έτσι ώστε να έχουμε ένα ομογενοποιημένο μείγμα.
Βάζουμε μια κουταλιά από το μείγμα αυτό σε κάθε φέτα μελιτζάνας, πασπαλίζουμε με φιστίκια και τυλίγουμε την μελιτζάνα.
Τοποθετούμε σε πιατέλα και πασπαλίζουμε από πάνω με λίγα ακόμα φιστίκια.
Προαιρετικά, ρίχνουμε λίγο ξίδι βαλσαμικό με σύκο και πασπαλίζουμε με λίγο μαϊντανό.
Tante Kiki
14 Comments

Σοκολατένιο κέικ με ινδοκάρυδο & τυρένια κρέμα μελιού



Καλημέρα, καλή εβδομάδα και καλή σχολική χρονιά για μαθητές και εκπαιδευτικούς.
Τί όμορφη στιγμή! Μια στιγμή που έρχεται και ξανάρχεται στη ζωή μας κι όμως ποτέ δεν είναι η ίδια ακριβώς παρ' όλο που μοιάζει να είναι!


Το πρώτο κουδούνι! Νέα αρχή, μεγαλύτερη τάξη, συνάντηση με παλιές συμμαθήτριες και φίλες αλλά και ...λίγο άγχος για τη νέα χρονιά, τα καινούρια διαβάσματα, την καθημερινότητα που θα ακολουθήσει. "Κι έτσι, μέρα με τη μέρα, μήνα με το μήνα έρχονται τα Χριστούγεννα, έπειτα οι Απόκριες, να και το Πάσχα και η σχολική χρονιά κλείνει αυλαία μόλις συναντιέται με το καλοκαιράκι!" Μ' αυτά τα λόγια καληνύχτησα εχθές τις μικρές μας δεσποινίδες που η καρδούλα τους είχε γεμίσει χαρμολύπη μπροστά στην αρχή της νέας χρονιάς και το τέλος των διακοπών! Κάπως έτσι αισθανόμουν κι εγώ! Κάπως έτσι αισθάνονται όλοι, μικροί και μεγάλοι μια και κάθε τέλος είναι και μια νέα αρχή και για κάθε νέα αρχή έχουμε περάσει από ένα τέλος! Νόμος της ζωής και μάλιστα απαράβατος! "Μαααα, όλοι δεν το αισθάνονται αυτό;" ακούστηκε  η φωνούλα της μικρής που ..."μεγάλωσε πια" και μας κατακλύζει με ερωτήσεις πάσης φύσεως αλλά και με ...φιλοσοφικά αποφθέγματα! :) "Ναι καρδούλα μου... ακριβώς έτσι! Μη νοιάζεσαι, κοιμηθείτε τώρα και οι δυο κι αύριο θα είναι μια όμορφη μέρα!". 


Κι επειδή αυτή η μέρα εκτός από όμορφη είναι και η πρώτη και ίσως, η μόνη που δεν θα χρειάζονται κολατσιό, έφτασε η ώρα που θα πρέπει να σκεφτούμε το γνωστό ...σχολικό ταπεράκι και πώς θα το γεμίσουμε μια που οι μικροί μας μαθητές θα πρέπει να έχουν κάτι που να τους γεμίζει ενέργεια μέχρι να επιστρέψουν στο σπίτι και να καθήσουν στο τραπέζι.
Αυτό το κέικ, είναι ό,τι χρειάζεται για τις πρώτες σχολικές μέρες. Νόστιμο, εύκολο για τη μαμά και πολύ, θρεπτικό! Κι αν θέλει η μαμά να συνοδεύσει το καφεδάκι της, δεν έχει παρά να φτιάξει και την τυρένια κρέμα μελιού που ταιριάζει απόλυτα!! Πάμε να το φτιάξουμε για να τους συνοδεύει στο σχολείο;

ΥΛΙΚΑ 
  • 300 γρ. φαρίνα που φουσκώνει, κοσκινισμένη
  • 150 γρ. καστανή ζάχαρη
  • 160 γρ. βούτυρο λιωμένο
  • 3 αυγά L (μεγάλα)
  • 180 γρ. γάλα καρύδας (ή γάλα πλήρες)
  • 100 γρ. κουβερτούρα πικρή (ή γάλακτος για πιο γλυκό αποτέλεσμα) 
  • 80 γρ. ινδοκάρυδο
  • 30 γρ. κακάο
  • 2 βανιλίνες
  • 1 πρέζα αλάτι
Κρέμα μελιού
  • 250 γρ. τυρί κρέμα
  • 2 κ.σ. μέλι
  • 1/2 κ.γλ. κανέλα
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
  1. Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 180 βαθμούς Κελσίου.
  2. Ψιλοκόβουμε την κουβερτούρα.
  3. Σε ένα μπολ, ανακατεύουμε την φαρίνα και το κακάο.
  4. Σε άλλο μπολ, χτυπάμε τα αυγά, το αλάτι, τις βανιλίνες με τη ζάχαρη μέχρις ότου έχουμε ένα αφράτο και ομογενοποιημένο μείγμα.
  5. Προσθέτουμε ένα ένα τα αυγά, φροντίζοντας να ενσωματώνεται το κάθε αυγό πριν ρίξουμε το επόμενο.
  6. Σταδιακά, προσθέτουμε το λιωμένο βούτυρο, πάντα ανακατεύοντας με το μίξερ σε χαμηλή ταχύτητα.
  7. Τέλος, προσθέτουμε σταδιακά και εναλλάξ το γάλα με το μείγμα της φαρίνας  με το κακάο.
  8. Μόλις ομογενοποιηθεί και πάλι το μείγμα του κέικ, προσθέτουμε το ινδοκάρυδο και ανακατεύουμε με μια μαρίζ.
  9. Βάζουμε το μείγμα σε βουτυρωμένη & αλευρωμένη φόρμα του κέικ.
  10. Ψήνουμε για 40-50 λεπτά ή μέχρι να δούμε ότι όταν μπήγουμε στο κέντρο του ένα μαχαίρι αυτό όταν το βγάζουμε είναι καθαρό.
  11. Αφήνουμε να κρυώσει καλά πριν το ξεφορμάρουμε και το κόψουμε.
Κρέμα μελιού
  1. Με το μίξερ χειρός, χτυπάμε το τυρί με την κανέλα και το μέλι.
  2. Μόλις ομογενοποιηθεί είναι έτοιμο να το χρησιμοποιήσουμε και να καλύψουμε ή να συνοδεύσουμε με την κρέμα αυτή το κέικ μας!
Πηγή: Παραλλαγή από συνταγή του Άκη Πετρετζίκη, ΕΔΩ
Tante Kiki
18 Comments

Ριζότο λαχανικών με καραμελωμένα κρεμμύδια και zwan


Καλημέρα! Ρύζι, λαχανικά και μια μικρή... ατασθαλία! Μια γεύση από τα παλιά, που ναι μεν δεν την πολυχρησιμοποιώ για τους συνήθεις λόγους  των συντηρητικών, της κονσέρβας κ.λ.π. αλλά μια ή δύο φορές τον χρόνο την ...ατασθαλία μου την κάνω!  Εξάλλου, νομίζω ότι και οι ατασθαλίες έχουν την θέση τους ειδικά όταν πρόκειται για ένα τρόφιμο που, ουσιαστικά, δεν μας είναι απαραίτητο αλλά μας έχει κολλήσει στο νου (αυτό παθαίνω εγώ με το συγκεκριμένο αλλαντικό) εξαιτίας της γευστικής μας μνήμης! Κάθε φορά, λοιπόν, που το παθαίνω, κάθε τέτοια φορά που συμβαίνει, το τονίζω γιατί είναι σημαντικό... μια ή δύο φορές τον χρόνο, τότε υποκύπτω! Όχι όμως περισσότερο! 
Αυτή την φορά το zwan καλοκάθισε επάνω σε ένα ριζότο γεμάτο χρώμα... κίτρινο, πορτοκαλί, πράσινο αλλά και το καστανό των καραμελωμένων κρεμμυδιών. Και σ' αυτή την πανδαισία χρωμάτων έρχεται και στέκεται το αλλαντικό και μια ιδέα αρωματικού δυόσμου που απογειώνει το γευστικό σύνολο! Από το πιάτο αυτό δεν χρειάζεται μεγάλη μερίδα κι αυτό γιατί η γεύση του είναι τόσο πλήρης που σε χορταίνει. Έχει όμως κι ένα άλλο καλό... είναι εύκολο, γρήγορο και οικονομικό! 
Το ιδανικό πιάτο αν δεν έχουμε έτοιμο το φαγητό την ώρα που επιστρέφουμε από την δουλειά, αν ο χρόνος μας είναι λιγοστός αλλά και για κείνες τις στιγμές που η διάθεση για μαγειρική είναι στα πατώματα!
ΥΛΙΚΑ για 4 μερίδες
450 γρ. (1 σακουλάκι) ρύζι με καλαμπόκι και λαχανικά
1 μέτριο κρεμμύδι κομμένο σε φέτες
1 zwan (ή άλλο ζαμπόν) σε κύβους
2 κ.σ. ελαιόλαδο
Αλάτι & Πιπέρι
ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ
Βάζουμε το ρύζι να βράσει σύμφωνα με τις οδηγίες της συσκευασίας.
Σε ένα τηγάνι με ελάχιστο ελαιόλαδο βάζουμε τα κρεμμύδια.
Τα πασπαλίζουμε με λίγο αλάτι, λίγο πιπέρι και ελάχιστη ζάχαρη.
Τα αφήνουμε να σοταριστούν μέχρις ότου δούμε ότι αποκτούν ένα καστανόξανθο χρώμα.
Προσθέτουμε τους κύβους του ζαμπόν (zwan) και αφήνουμε, σε χαμηλή προς μέτρια φωτιά, να σοταριστούν κι αυτοί.
Σερβίρουμε το ριζότο και το γαρνίρουμε με τα κρεμμύδια και το ζαμπόν.
Tante Kiki
16 Comments
No